Doorgaan naar hoofdcontent

Oproep aan mijn lezers

Ik weet dat mijn scribbles niet alleen gelezen worden door een aantal trouwe collega's, maar ook door een handvol bezoekers die niks met bibliotheken te maken hebben, maar die wel veel online zijn. Misschien was ik in mijn 2.0-evaluatie een beetje te enthousiast, stond mijn nieuwe blikveld iets te wijd open of was ik gewoon wat bedrijfsblind. Daarom doe ik hierbij een piep-klein marktonderzoekje.

Lieve Lezer, waarmee bewijzen wij als bibliotheek u de grootste dienst? Zit hem dat in online fun of gemak? En hoe dan?

Of denkt u eigenlijk: 'Doe toch niet zo gek, zorg gewoon voor een goede collectie, functionele zoek- en registratieapparatuur, ruime openingstijden, vriendelijk personeel en doe dat wat van een bibliotheek verwacht wordt: uitlenen.'

U zegt het maar. Onze jaarwerkplannen zijn nog niet vastgesteld!

Reacties

  1. Ik kan je helaas niet helpen, Astrid. Ik leen nooit boeken...ik koop ze altijd...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Maar kunnen wij daar iets van leren? Zijn onze boeken te vies? Of is een abonnement te duur? Of ben jij gewoon te hebberig? ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. En..én...én (en dus niet of) toch?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Ook voor fun. Goede films.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo