Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe gelukkig bent u?

Gister in het nieuws!

Ongelukkige werknemers werken harder, beter en leveren de baas meer geld op. Wie zich goed voelt, maakt fouten.

Volgens onderzoekspsychologen van de universiteit in Alberta (Canada) zien sombere mensen hun werk als welkome afleiding van hun negatieve stemming.
"Niet zeuren, maar poetsen" noemen we dat hier. Ook kunnen ze zich beter focussen, omdat hun blik zich vernauwt door stress of angst. Gelukkige werknemers daarintegen besteden veel tijd aan het bewaken van hun geluk-kige stemming, zien werk als een ongewenste afleiding van die leuke dingen en zijn sneller afgeleid en verveeld.

Mooi is dat. Heb ik al eerder moeten incasseren dat je toewijding ter discussie staat als je geen RSI klachten hebt, en dan nu dit! Ergens voel ik wel dat er een soort waarheid, maar ik denk ook aan die werknemers die zo 'ongelukkig' zijn juist dóór hun werk. Die mensen die altijd wel wat te mopperen hebben. Over hun functie, hun salaris, collega's, de baas, de communicatie, het beleid... Die mensen waarbij het gewoon nooit goed is. Maar ook daarop geeft het artikel antwoord.

Wie niet helemaal gelukkig is met zijn functie, collega’s of het bedrijf waarin hij werkt, streeft ernaar om zijn situatie te verbete-ren. Dat verlangen is de motor voor creativiteit, volgens Marinus Knoope, auteur van De Creatiespiraal. Dus, in een bedrijf vol geluk-kige mensen wordt - volgens die theorie - te weinig geïnnoveerd. Weer een andere geleerde beweert in weer een ander boek dat melancholie een noodzakelijk ingrediënt is van een innovatieve en inventieve cultuur. Het is immers geen toeval dat kunstenaars en artiesten vaak een melancholische of zelfs depressieve aard hebben. Ik weet het niet. Volgens mij worden hier somberheid, ongelukkig zijn, melancholie en depressiviteit iets te makkelijk over één kam geschoren.

Conclusie, bedrijven die innovatie hoog op de agenda hebben staan, moeten vooral niet investeren in het welbevinden van hun R&D-personeel!

Nou Edwin, daar ga je met je pluim voor de ING, die haar perso-neel 1200 euro schenkt voor zelfontplooïng. Kennelijk zijn ze daar uitgeïnnoveerd. En hoe zit dat bij de bibliotheken? We ontwikkelen ons suf om klanten te behouden én te winnen. In traditionele én in nieuwe diensten. Dacht ik dat we in een soort positieve flow aan het komen waren, zitten we dus eigenlijk gewoon een beetje ongelukkig te zijn met z'n allen.

Mooi is dat...

Reacties

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo