Doorgaan naar hoofdcontent

Net als in de film

Iemand zei laatst: "Wat hebben jullie toch een leuk team in Overijssel". Dat klopt. We hebben leuke mensen en die doen leuke dingen. Eén van die dingen is onlangs gestart. We realiseren ons namelijk dat er - na een explosie van 23dingencursussen - nog niet echt veel is gedaan met de energie die daarbij is vrijgekomen. Dus dat gaan we oppakken: het vervolg op 23dingen.

Onze captain-of-leuke-dingen heeft een Alles-is-liefde-crew samengesteld en legt uit dat we niet trots en bevooroordeeld moeten zijn, maar dat we de juiste keuzes moeten maken. Keuzes met het hart. Beginnend met de vraag: wat is eigenlijk het probleem. Om ons een handje te helpen noemt hij vier probleemgebieden.
  • Onze klanten, want die laten zich maar moeilijk bereiken
  • Onze collega's, want die zijn weer een beetje ingedut
  • Onze bazen, want die moeten ons meer tijd, geld en aandacht geven
  • Wijzelf, want we durven, kunnen of willen die volgende stap nog niet te zetten
Of we hier alvast even op willen reageren.

Naast een leuke 2.0-start van dit proces, heeft onze captain ook gekozen voor een metafoor: de film. Kijk, en laat dat is nou net helemaal mijn ding zijn. Dus hier mijn analyse van ons probleem, net als in de film.

Ons publiek
Smaken verschillen. Ik kies voor het filmhuis, blijf zitten tot het eind van de aftiteling en kan er tegen als een film vragen oproept. Anderen gaan voor groot, groter, grootst en willen met de chips op schoot vermaakt worden. Filmmakers weten precies wat snel vermaak oplevert. Toch kiezen sommigen ervoor alleen 'iets moois' te maken. Het publiek bepaalt zelf wat het wel of niet ziet, al dan niet aangespoord door vrienden of media. Welk publiek wil je? Kies dan de juiste ingrediënten. Maar neem het hen niet kwalijk dat ze je niet zien.

Onze tegenspelers
Een acteur speelt niet alleen zijn eigen rol, leest niet alleen zijn eigen tekst. Zijn personage wordt ook gevormd door degene met wie hij speelt. Je hebt tegenspel nodig om te stralen, je hebt chemie nodig om samen meer dan de som der delen te zijn. Misschien houdt alleen Pierre Bokma stand tegen een platte plank, maar de rest zal een keer afdruipen. Is er geen chemie? Dan komt er geen goede film.

Onze producent en regisseur
Een briljant script, gespeeld door een dreamteam, kan toch floppen als de aansturing niet klopt. Een producent moet zorgen dat iedereen z'n werk goed kan doen. Een regisseur moet de spelers boven zichzelf uit laten stijgen. Daarvoor hoef je niet met miljoenen te stooien, maar je moet wel inspireren en je dreamteam de ruimte geven om te spelen. En je moet een inspirerende omgeving creëren. Wil je een Oscar? Zorg dan dat je spelers je op handen dragen. Een goede leider weet wat daarvoor nodig is.

De hoofdrolspeler
Uiteindelijk is elke acteur zelf verantwoordelijk voor zijn eigen spel, inzet, chemie of inspiratie. Als een rol niet bij je past, dan geef je hem terug. Of je onderzoekt waarom niet, doet daar iets mee en probeert het later nog een keer. Een slechte regisseur of een slechte tegenspeler spreek je erop aan, maar je laat hem niet jouw energie wegnemen. En je publiek neem je serieus, want er zit altijd wel iemand in de zaal die jou serieus neemt. Een goed acteur speelt elke rol, maar hij moet het wel willen...



Reacties

  1. Is het niet verstandiger om een nieuwe film te maken ipv 23 dingen II? Het schijnt dat Jaws II en Speed II een stuk minder waren. (Ik kan er niet over oordelen want van beide films heb ik nooit gezien.)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. goed plan! en een beetje is dat ook wel de bedoeling. niet echt nieuw, maar een soort spin-off. voortbouwen op een succesvol deel uit het geheel. zoiets.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. captain-of-leuke-dingen. Dat is wel de leukste functieomschrijving die ik ooit gehad heb.

    Fantastische post met een hoop om over na te denken voor de voorbereiding. De metafoor van de film is een mooi als leidraad voor ons. Die houden we dus vast.

    Belangrijkste lijkt me om de energie vast te houden en dat te volgen.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Complimenten voor je geweldige analyse, daar kan ik nou jaloers op worden -:).

    Toontje Lager roept een hoop jeugdherinneringen bij mij op (ja zo oud ben ik) Wist je trouwens dat Eric Mesie al jaren een collega van ons is. Hij werkt bij Biblioservice Gelderland als consulent muziek bij het MUI.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. @captain: we vinden vast nog wel mooie films om ons mee te vergelijken. anders zoeken we ze gewoon op!

    @diri: bedankt. eric doet voor ons de bladmuziek! ik heb hem een keer ontmoet en had toen de hele dag Annabel in m'n hoofd. was leuk.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Herstel (met schaamrood): ik zong natuurlijk de hele dag 'Stiekem gedanst'. Die Annabel was het meisje van zo'n andere leuke zanger, toen...

    BeantwoordenVerwijderen
  7. @ astrid: geweldige post! @eazy: goed punt, alhoewel ik er dan wel aan zou toevoegen dat Godfather II de uitzondering is die de regel bevestigt...

    BeantwoordenVerwijderen
  8. @23yourmind: bedankt, was ook leuk om te maken.
    Godfather II (en I) ken ik niet, maar ik geloof je blind ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Mooie post, zeker dat metafoor is sterk. Ik hou wel van dat soort dingen. Jullie komen er vast! Er zijn iig genoeg frisse mensen!

    BeantwoordenVerwijderen
  10. Alle ideeën zijn welkom, ook als het over gaming of ontmoeten gaat!

    BeantwoordenVerwijderen
  11. Ik hoop op een prachtige (filmhuis) film.

    BeantwoordenVerwijderen
  12. Annabel was van Hans de Booij..
    ;-) "Het wordt niets zonder jou!"

    BeantwoordenVerwijderen
  13. Beter laat dan nooit, Eck. Maar ik had m'n misser inmiddels ontdekt ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo