Doorgaan naar hoofdcontent

Slavische melancholie en Noorse vrolijkheid

Het Songfestival volg ik al jaren niet meer. Maar je ontkomt er niet aan. Zo ook vanmorgen, toen ik op het nrc.next-blog las over de overwinning van Noorwegen. Ze hebben het daarin vooral over het oorwurmgehalte van het liedje. Zo'n melodietje waar je maar niet meer vanaf komt.

In alle kranten legt de jonge Noorse god zijn geheim uit. "Ik had een goed verhaal, denk ik. En zo'n viool, dat helpt altijd!" Of dat waar is, weet ik niet, maar z'n gefiddle was in ieder geval aanstekelijk genoeg. Hadden we niet eerder een winnaar met een gevoelige viool op de achtergrond? Ander type song, zelfde effect. The violin has it!

Waar deze Alexander z'n mix van melancholie en vrolijkheid vandaan heeft? Dat zit het Noorse volk in het bloed. De traditionel folkmusic wordt gespeeld op een zogenaamde hardanger fiddle. Goed voor heel wat bruisende feesten en partijen!
als het lukt, blijf kijken)



Reacties

  1. Ah, maar dat heeft ook wel een heel hoog violen gehalte!
    Wat we moeten doen om het songfestival nog te redden, weet ik ook niet. Gewoon maar eens een pauze van een jaar of 10 misschien.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. 1973 was een goed jaar. De prachtige Anne-Marie David won en Spanje werd 2e met Eres Tú, ook kippevel.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Toen was ik net 3! Zelfs Abba heb ik niet bewust meegemaakt. Maar dat kippevel is inmiddels wel lang geleden ja.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Nog even dan... Volgens mij ging het mis toen ze het life-orkest weghaalden en je niet meer in je landstaal hoefde te zingen. Saillant detail: de Rogier van Otterlo die altijd voor Nederland dirigeerde was een vriend van de familie. Vóór mijn tijd dan ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Ik vind dat Henk smaak heeft :-)))

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @stella: Duh, italianen zijn uitgesloten van stemming ;-)

    @henk: het eeuwige gevecht tussen vorm en inhoud!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Kies: een gedicht

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen . Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal. Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast . Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo , nietwaar? Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt. Stadsdichterpodcast: Kies Kies Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed. En wat de dichter doet is pleiten voor het een. Hij wil zijn leven niet door we