Doorgaan naar hoofdcontent

Vrije tijd is zó duur


Thuisblijven lekker goedkoop? Mooi niet. Veel vrije tijd, een ontspannen lichaam en een opgeruimd hoofd doen je namelijk al die dingetjes kopen waar je tijdens het 'werkzame leven' niet de moeite voor neemt. En die je ook eigenlijk helemaal niet nodig hebt, maar daar gaat het niet om. Het geeft wel een fris en nieuw gevoel, dat gerommel in huis.

Maar aan alle pret komt een einde. De knip gaat dicht, de agenda weer open. Een vol jaarwerkplan wacht op me. Evenredig aan het opvoeren van m'n leefritme, staat het afnemen van m'n blogfrequentie en leeskilometers, ben ik bang. En begint de zoektocht weer naar die mooie balans. Dit seizoen ga ik 'em vinden, ik voel het!

Reacties

  1. Heel herkenbaar, ik geef tijdens mijn vakantie ook altijd veel te veel geld voor rommel uit, maar het heeft ook iets leuks. En dat met je blogfrequentie zullen we nog zien! =)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ach ja, en dan die uitverkoopjes hè ;-)
    Als ik weer gewoon om de dag blog en jij doet er 4 tegelijk in het weekend, win jij het toch echt hoor!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Maar kwantiteit staat niet altijd gelijk aan kwaliteit =)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Daarom wissel ik gouden randjes en niemendalletjes gewoon af ;-)
    (of is dat te lastig voor je duits/engels/nederlandse vocabulair!)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo