Doorgaan naar hoofdcontent

Nederland Leest Oeroeg

Op 23 oktober start editie 2009 van Nederland Leest, met in de hoofdrol het boek Oeroeg van Hella S. Haasse. Ter voorbereiding op dit feestje verscheen vorige week een 'inspiratiefilm' voor bibliotheken. Met ideeën en handvatten over hoe je de campagne bij jouw klanten onder de aandacht brengt en hoe je alle promotiematerialen inzet.

Ik weet het niet hoor. We doen als branche op sommige vlakken toch echt wel bijzondere dingen. Maar onszelf in de markt zetten - zelfs binnen onze eigen markt - is nog altijd niet ons sterkste punt. Er borrelt van alles bij me naar boven tijdens dit filmpje, maar inspiratie... nee, dat zit er niet tussen.



Toch gaan we er wel weer wat moois van maken dit jaar, hoor. Reken maar!

Reacties

  1. Niet echt spannend inderdaad...maar goed, er is in ieder geval ook een filmpje gemaakt. Dat was een paar jaar geleden ook nog niet echt aan de orde...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Helemaal waar. En je moet ergens beginnen. Maar soms twijfel ik of de regel 'beter iets dan niets' wel altijd het resultaat vergoelijkt...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Vreselijk, wat een sneu filmpje. Ik snap dan ook werkelijk niet hoe je zoiets als vooruitgang zou kunnen zien, alleen maar omdat het er vroeger niet was. Integendeel: vergeleken met een fatsoenlijk stukje tekst vind ik het een grote stap terug.
    En met J-EvdP heb ik ook nog een klein appeltje te schillen: toen ik hem vroeg of hij zich wilde inzetten voor Oeroeg in grote letter kreeg ik niet eens antwoord.

    Zo!

    BeantwoordenVerwijderen
  4. En die zit, schrijver. Voor J-EvdP is een klein appeltje vast niet groot genoeg ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Wat een flutfilmpje, ik vond NL-leest altijd al een irritant door de CPNB opgedrongen product, en na het (niet helemaal zien) van dit filmpje is mijn mening niet veranderd.

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Henk: Tja, inspireren is een kunst ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo