Doorgaan naar hoofdcontent

Kansen (en gevaren) van samenwerken


Zeg Scribbles, jij zat toch in de bibliotheek ofzo? Iets met boeken en scholen en leuke projecten en allemaal internetdingetjes enzo? En dit blog, dat was toch een biblioblog? Hoe zit dat nou eigenlijk?

Eh ja, dat is nog steeds allemaal wel waar. Maar ja, ik laat me soms een beetje afleiden door dingetjes die ik lees of zie. Door dingen die me bezighouden in het leven, zoiets. En dan wil ik daar soms wel eens wat over kwijt, vandaar. Maar back to business... boeken, onderwijs, web2.0. Hoe zat het ook alweer?

Biebsearch junior, dat leuke project dat ik mag leiden in Overijssel en Flevoland, dat gaat als een speer. Ik loop alleen een beetje achter met daarover te publiceren. Dus ik had vandaag weer een mooi nieuwsbericht geschreven voor de site. Over dat ik met alle scholen in Overijssel hun werkplan heb vastgesteld en dat de bibliotheken nu samen met de scholen de jaarplanning invullen. Over dat Karin daar in Flevoland net mee is begonnen en iedereen flink tempo maakt om alles voor de zomer af te ronden. Over dat ik me nu vooral bezig hou met het informeren van het werkveld, het leggen van contacten met deskundigen en het uitzetten van lijntjes op de achtergrond. En over die belangrijkste ontwikkeling: de verkenning van een samenwerking tussen Biebsearch, Boek-1-boek en Schoolbieb.nl, waarbij ook de lijntjes richting Kennisnet, Jeugdbibliotheek, Leesplein, de ideale website en de bibliotheekcatalogi en elektronische leeromgevingen niet worden vergeten.

Maar ja, ondertussen vond er onder mijn vingers en achter mijn rug om een onderhandeling plaats tussen Vista, Chrome en Joomla. Eén van hen heeft het spel kennelijk vuil gespeeld, want ineens sloeg Chrome dicht en was alles weg. Foetsie. Dus, wat doe je dan na een paar keer vloeken? Dan leg je de laptop weg, zet wat thee en snijdt een groot stuk appeltaart af. Bericht weg, inspiratie weg. Het zal wel ergens goed voor zijn geweest, er moest kennelijk een beter stukje geschreven worden. Morgen nieuwe kansen.

Maar goed, ondertussen is die wel-werkende samenwerking wel mooi in gang gezet. En hij neemt serieuze vormen aan. Onder aansturing van Stichting Bibliotheek.nl zitten de drie genoemde partijen volgende maand voor de vierde keer om tafel. Het uitgangspunt is om te komen tot één brancheformule richting het onderwijs. Zodat die klant van ons, al die scholen dus, voor hun informatie en producten in principe op één plek terecht kunnen en in principe maar met één verhaal geconfronteerd worden. Hét onderwijsverhaal van dé Openbare bibliotheek. Een verhaal met het beste van Biebsearch, het beste van Boek-1-boek en het beste van bronnen als Schoolbieb en alle andere genoemde partners. In zo'n vorm gegoten, dat elke school en elke bibliotheek het naar eigen inzicht kan vullen en uitrollen, inclusief de bijbehorende Onderwijsportal.

Nu zitten we nog in de verkennende fase, en we willen zeker niet  - zoals Vista, Chrome en Joomla kennelijk wel wilden - straks ineens de branche overvallen en alles wat er is en draait van de kaart vegen. Foetsie. Maar het idee van één sterk verhaal richting onderwijs moet mijn collega's toch wel fijn in de oren klinken, toch? Goed naar elkaar kijken en luisteren, lopende lijnen met elkaar verbinden en dan met de herkenbaarheid van een Happy Meal onder één naam die scholen in. Zegt u het maar: is dat wat?

Foto

Reacties

  1. Eén sterk verhaal is precies wat de bibliotheek op veel meer plaatsen zou moeten vertellen, vind ik. Dus tot zover hulde. Maar een Happy Meal biedt zelfs niet de mógelijkheid van een vegetarische variant en ik vind het daarom een slecht voorbeeld!

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @schrijver: Oké, inhoudelijk valt er dan nog wel wat te verbeteren, maar qua bekendheid misschien een mooi streven.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Of je nou wel of niet van een Happy Meal houdt, iedereen weet wel meteen wat ermee wordt bedoeld.

    Mij spreekt vooral aan: "In zo'n vorm gegoten, dat elke school en elke bibliotheek het naar eigen inzicht kan vullen en uitrollen."

    Ik weet zeker dat mijn klanten "de scholen" dat zullen omarmen. Ik hoor steeds vaker dat ze maatwerk willen hebben.

    Ik vind het erg interessant jouw project te volgen....

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Hetty: En ik ben blij dat je ons volgt én enthousiast bent. Maatwerk is het sleutelwoord, maar het is ook interessant om te merken dat de verschillen tussen wat de basisscholen vragen echt heel klein zijn. Dat maakt maatwerk leveren op een soort landelijk niveau al een stuk eenvoudiger.

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Het blijft lastig om het iedereen naar de zin te maken. Dat is ook wat we in Biebsearch VO/MBO zien.
    Aan de ene kant wil je het liefste precies aanbieden wat er gevraagd wordt, maar voordat we het weten zitten we 80% van onze tijd te besteden aan 20% (of minder) van de vraag in plaats van de focus te leggen op de 80% gezamenlijkheid.

    Wel blijft dat de grootste uitdaging: hoe kunnen we zorgen dat ons happy meal zo aansluit dat we ons kunnen focussen op het doorgaan met ontwikkelen en verfijnen in plaats van achteruit blijven kijken naar de keuzes die we met elkaar niet gemaakt hebben.

    Wat wordt het mooi met elkaar!

    BeantwoordenVerwijderen
  6. @Essen: Mooi gezegd. Die ga ik onthouden!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo