Sociale liefde

Vanmorgen bij het scannen van m'n feeds werd ik getriggerd door een link naar FrankWatchings artikel een tweede liefde. Waarin Sander Duivestein vertelt over de vriend van een vriendin, die digitaal contact had met een andere vrouw op Second Love: een site waar je je aan kunt melden om andere mensen te ontmoeten, als de sleur een beetje in je relatie is geslopen, en je wel zin hebt om een keertje 'naast het potje te pissen'. Voor Sander een mooie gelegenheid om stil te staan bij de kracht van sociale media en de vraag of je al vreemd bent gegaan als je je bewust bij zo'n site aanmeldt, ook al heb je nog niemand in real life ontmoet. Interessant vraagstuk. Waar begint digitaal vreemdgaan?

Dat sociale media wel degelijk een sociale functie hebben, staat voor mij buiten kijf. Alle digitale felicitaties die op m'n verjaardag binnenstromen zijn me net zo dierbaar als de vrienden die me een hand, zoen of knuffel komen brengen. Elke reactie op een blogpost of tweet geeft toch een soort contactgevoel. Dat ik niet al m'n volgers persoonlijk ken is part of the game en doet aan dat gevoel niets af. Het kan me soms net die glimlach of dat hartsprongetje bezorgen dat ik op dat moment nodig heb. En dát we dat contact soms nodig hebben, is van ver voor het digitale tijdperk. Daarvoor zijn we mensen, nietwaar.

Anders wordt het als je digitale sociale contacten belangrijker gaan worden dan je fysieke relaties. Als je een spontaan (of zelfs gepland) filmavondje afwijst, omdat je zo lekker zit te chatten. Als je niet meer merkt dat de klok ineens drie uur verder staat en je partner al in bed ligt. Waarbij je je kunt afvragen wat er eerder was: de sleur of de behoefte aan een second love.

Volgens mij is ook sleur van alle tijden. Net als het ervoor weglopen, door ieder in z'n eigen stoel achter de tv te kruipen, door willekeurig welke hobby aan te nemen of door andere relaties aan te gaan. Wat misschien wél bij deze tijd hoort, is dat je voor dat vluchten de deur niet meer voor uit hoeft. En zeg eens eerlijk: moet u thuis nog gezellig de computer delen of heeft u allemaal al uw eigen beeldscherm? Zo snel kan het gaan!

Sanders artikel bevat ter illustratie onderstaand filmpje met wat statistieken over de power en omvang van sociale media. De cijfers zijn net zo indrukwekkend als de snelheid waarmee ze voorbij komen. Misschien oud nieuws voor sommige lezers, maar ik vind het imposant genoeg om nog een keer te plaatsen.



Blijf ik alleen nog met twee mixed emotions achter. In de eerste plaats de retweet die ik onlangs voorbij zag komen. Waarin iemand zich afvraagt hoe het kan dat hij, met meer dan 300 vrienden op facebook, toch alleen op de bank zit. En in de tweede plaats dat beschamende gevoel dat aan me knaagt vanaf het moment dat ik deze post begon te schrijven. Het feit dat ik enkel en alleen op die feed klikte omdat ik werd getriggerd door de titel 'een tweede liefde' en de woorden 'betrapt' en 'mailbox'.

Nou ja, waarschijnlijk zijn eenzaamheid en stoutmoedige nieuwsgierigheid ook gewoon van alle tijden...