Doorgaan naar hoofdcontent

Het is


Het rust in m’n buik,
als een pluizige spons,
die zwelt en samenknijpt
op het ritme van de hartslag.
Het golft door m’n aderen,
als een karretje over een achtbaan,
dicht op elkaar gepakt,
met die gewichtsloze sensatie van het
vallen
bij iedere uitademing.
Het schiet door m’n hoofd,
als een losgeslagen waterslang,
oncontroleerbaar kronkelend.
Niet te vangen zonder
geraakt te worden,
enkel te stoppen door
de kraan dicht te draaien.

Astrid

Foto by Only lines

Reacties

  1. Gedicht door jou geschreven? Mooi! Door je te schuren worden je contouren zichtbaarder die van jezelf :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Eh ja, een eerste eigen dichtsel op dit blog. Het was één van die kronkelende gedachten die er even uit moest ;-)
    Een directeur had als gevleugelde uitspraak bij 'problemen': zonder wrijving geen glans. Die hou ik altijd maar in m'n achterhoofd, ik vind hem lief en hoopvol.
    Dank.

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo