Doorgaan naar hoofdcontent

Hoe gaat het eigenlijk met onze Junior?


Hè? Wat? Junior? Oh Biebsearch. Dat. Ja, eh.. goed. Het gaat wel goed ja. De vakantie is niet meer hè. De opstartproblemen zijn voorbij en vergeten. De trein dendert alweer highspeed over sporen en wissels en pikt zo nu en dan een stationnetje mee om wat stoom af te blazen.

Wat zegt u? Wat dan? Hoezo wat dan. Oh, die sporen. Tja, dat is eigenlijk alles wat je je maar bedenken kunt van het bestellen van geschikte boekenkratten tot het ontwerpen van een educatieve formule voor de bibliotheekbranche. Dat dus.

Voorbeelden? Och jee, nou, eens zien hoor. Eh... sinds die evaluatie van juni zijn alle werkplannen definitief ingevuld, is de planning van de activiteiten rond en de uitvoering van alle leeslijnen en groepsbezoeken van start. Dus we gaan met elke bibliotheek en school een leuk ondertekeningsmoment organiseren, met pers natuurlijk. Dan zijn er 5000 boeken besteld voor de Overijssels-Flevolandse versie van boek1boek, die worden nu ingewerkt. We hebben de catalogusmodule binnen, er komt iemand langs voor de nodige scholing en instructie op de werkvloer en dan gaan we testen. Eerste levering 1 november, daar gaan we voor. En dan is die samenwerkingsovereenkomst ook ondertekend. Nog even dat transportrooster in elkaar zetten en die kratten regelen. We willen rode! Maar dan moeten alle meer dan 2500 leerlingen en leerkrachten eerst een nieuw Biebsearchpasje, dat draaiboek met invoerinstructies is bijna rond. Alleen die laatste adresgegevens nog, kom op scholen! Er is een workshop Leesbevordering en taalontwikkeling en een algemeen programma voor een ouderavond ontwikkeld, die beginnen deze week te draaien. Ik praat bibliotheekspecialisten en -directeuren bij en ik zoek verbinding met partners als Kunst van Lezen, Schoolbieb, Bramediawijs, Jeugdbibliotheek, Leesplein en Bibliotheek.nl. Of zij zoeken verbinding met mij, u wilt niet weten wie me allemaal viavia weten te vinden. De evaluaties van Cubiss worden nog wat aangescherpt. Ik moet opdraven bij OC&W om te vertellen dat we op schema liggen en echt onze doelen wel gaan halen. Er komt iets met een film - voor volk en vaderland - waar ik het fijne nog niet van weet, behalve dat er maar een paar zinnen uit het interview over zullen blijven. Ik hoop maar dat ik kan voldoen aan hun kledingadvies...

Nog meer? Eh, vast wel. Oh ja, de website, helemaal vergeten! Vanuit het land loopt dat nog niet zo snel (oplevering zomer 2011? dacht het niet), dus we gaan de krachten maar gewoon bundelen en zelf aan de slag met de goede initiatieven die er al liggen. White label, widgets, webshop, web2.0, you name it. Ik beloof niks, maar begin 2011 moeten we in de lucht zijn. Dat vind ik wel.

Hè? Of ik dat allemaal alleen doe? Ben je mal! Dat kan toch helemaal niet. Ik bedenk en praat en regel wel veel, maar zonder de hulp van de lokale specialisten, de deskundigheid van een team experts, de medewerking van alle partners, de inzet van de leerkrachten, de aansturing en het onvoorwaardelijke vertrouwen van m'n bazen Jan Gommer en Mark Deckers en zonder die gezellige afleiding door al m'n collega's - fysiek en virtueel - trek ik dit kindje natuurlijk nooit uit de klei.

Dus, hoe gaat het eigenlijk met Junior?
Nou ja, dit is wat het is, zegt u het zelf maar.
Ga ik even ...eh... oh jee, m'n volgende afspraak is er al.
Moet gaan, tot later.

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo