Doorgaan naar hoofdcontent

De bibliotheek mag er helemaal zijn

De Bibliotheek op School
Gisteren stond ik de hele dag op de NOT, dé 2-jaarlijkse onderwijsbeurs voor iedereen die alles wil weten over of inkopen voor het onderwijs in Nederland. Mijn taak was vooral om samen met m'n collega's van Biebsearch, Kunst van Lezen, Schoolbieb.nl, Boek1boek en Leesplein de stand van de Bibliotheek op school te bemannen. Opdat we gezamenlijke onze belangrijkste onderwijsdiensten onder het voetlicht brengen. Maar voordat de boel echt losbrak heb ik nog even de tijd genomen om een blik op de honderden stands te werpen. En dat gaat dus echt van pennen, via (digitale) leermiddelen, langs salarisadministratie en dagtrips tot aan de uitgeverijen in de kinderboekenstraat. Teveel voor één persoon voor één dag dus.

Die kinderboekenstraat is echt een fijne en favoriete plek om te zijn. Drukdrukdruk. Iedereen lijkt massaal van de beursaanbiedingen gebruik te willen maken. Ook al zijn de (prenten)boeken soms XXLgroot en XXLzwaar, mensen schromen niet om er de hele dag mee te sjouwen. Toch een mooi gezicht, al die belangstelling en liefde voor boeken.



Boeken met een hart
In dat nauwe straatje bleef mijn oog gelijk hangen op de stand van Puur Boeken. Het zal het hartje zijn geweest. De titel op de folder liet niets aan onduidelijkheid over. Boeken met een hart; om die dingen mee te geven die écht belangrijk zijn in het leven.

Het was er druk. Ik scande de planken en zag een complimentenwerkboek, dankwerkboek, talentenwerkboek en een vriendenboek. Plus leesboeken met powerverhalen, over positief denken, zelfvertrouwen en dromen. Ik heb ze niet ingekeken om de kwaliteit te toetsen, dat moet gezegd, maar ik vond alleen het initiatief al heel bijzonder. De website vermeldt waarom deze Puur Boeken er zijn:
  • omdat er heel veel boeken over zingeving en spiritualiteit zijn voor volwassenen, maar bijna niets voor kinderen
  • om jongeren te laten zien hoe je positief over jezelf kunt denken
  • voor meditatie en yoga voor kinderen
  • voor ontspanning in een overspannen wereld
  • om kinderen houvast te geven
  • om kinderen te leren hun talenten te ontplooien
  • om kinderen te leren met tegenslag en verdriet om te gaan
  • om ruimte te bieden voor emoties
  • omdat kinderen niet worden onderwezen in hoe je gelukkig kunt worden
  • om jongeren te leren hoe je met zelfvertrouwen in het leven kunt staan
  • om te leren omgaan met de enorme hoeveelheid indrukken en prikkels die we dagelijks te verwerken krijgen
  • omdat kinderen kind mogen zijn
  • omdat iedereen mag zijn wie hij is
  • om die dingen mee te geven die écht belangrijk zijn in het leven

Tja, en dat vind ik dus écht belangrijk. Ik zag nog net op tijd dat er een doosje met kaartjes op de balie stond. Kaartjes trekken, Yes! Dat vindt Scribbles leuk. Zonder nadenken greep ik blind mijn zegen voor deze nog lange dag.

Jij mag er helemaal zijn!

Met een glimlach en vol goede moed stopte ik het kaartje achterin m'n badge, dicht bij m'n hart. Die had ik binnen, mijn dag kon niet meer stuk.

Leermomenten
Was er verder nog iets opmerkelijks aan deze NOT? Ja, dat ik helemaal geen bekenden ben tegengekomen (terwijl ik vanmorgen ontdekte dat m'n schoonzus er ook de hele dag had rondgelopen). En het viel me opnieuw op dat zowel de bibliotheek als het onderwijs nog veel van en met elkaar moeten leren. Iemand vertelde dat ze bezig was om een eigen soort schoolbibliotheek op te richten, omdat de bibliobus niet meer kwam. Ze had er nog niet aan gedacht om contact op te nemen met de bibliotheek om haar daarbij te helpen. Dan denk ik ook: dom, maar veel dommer dat die bibliotheek zelf nog geen stappen heeft gezet om samen met de school een oplossing te zoeken. Iemand vertelde dat ze alles rondom lezen in de school helemaal alleen en helemaal zelf doet. Een computer heeft ze niet op haar werkplek, alles wordt handmatig in een multomap geschreven. Ze dacht erover nu toch maar eens haar eigen laptop mee te nemen. Nee, ze had er nog niet aan gedacht om contact op te nemen met de bibliotheek voor advies of hulp om haar positie te verbeteren. Ze wist niet dat dat kon. Dan denk ik: wie heeft haar dat dan nog niet voldoende duidelijk gemaakt?

Zo waren er meer 'openbaringen'. Maar het pijnlijkst was de leerkracht die de bibliotheek had gevraagd om deskundige begeleiding voor de kinderen als ze kwamen lenen, omdat de moeders in het uitleenpunt geen advies konden geven. De bibliotheek gaf als antwoord dat de leerkrachten dat toch ook wel zelf wisten en konden. Waarna de leerkracht de bibliotheek erop moest wijzen dat het vak van bibliothecaris toch wel een echt vak was... Ik heb namens Bibliotheek Nederland m'n excuses aangeboden.

Gelukkig waren er ook mooie verhalen van stevige samenwerking, maar de verhalen van Biebsearch, Kunst van Lezen en Boek1boek vielen bij iedereen goed in de smaak. Wat zou het mooi zijn als hun school dat ook kon krijgen. Er ligt dus nog een schone taak voor ons en volgens mij liggen er ook veel kansen. Ondanks (of juist dankzij) alle bezuinigingsaankondigingen. Maar dan moeten we wel in beweging komen, collega's, en als de wiedeweerga dat verhaal - en het liefst ons gezamenlijke verhaal - aan al die trappelende scholen gaan vertellen!

En aan het eind van deze beurs, toen alle folders en energie echt op waren, werden we door meneer Boek1boek getrakteerd op een greep uit de stand van onze buren. Tja, dat was pas echt afzien!

Reacties

  1. Dit lijkt heel erg op een leuk, nuttig en aangenaam weekend.
    Wel triest dat niet iedereen ons weet te vinden. Zelfs IN de bibliotheek schromen mensen soms nog om je iets te vragen.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Sofie: Kom ook eens langs op die NOT. In 2013 staan we er weer, dan hopelijk met één verhaal! En volgens mij ligt het ook echt aan onszelf dat mensen die schroom hebben. Maar de superoplossing heb ik niet paraat.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. 2013! Dat is nog een eind weg, maar wie weet ...

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo