Doorgaan naar hoofdcontent

Kleurbekennen

Antwerpen heeft zich deze week weer van z'n tofste kant laten zien. Dacht ik de vorige keer al de beste B&B te hebben gevonden, we hebben nu een nóg bijzonderder plekje ontdekt (sorry Coen). In het geboorte- en sterfhuis van dichter Karel van den Oever, middenin een prachtig wijkje vol hemelse winkeltjes, bovenop Bazar Bizar dat het qua kleurenpracht wint van allemaal. Tekenend voor alle kleuren die ik door deze dagen mee naar huis neem.


Hoogtepunt was misschien wel het bezoek aan museum Plantin-Moretus, in de 'voortuin' van ons appartement. Dit is wereldwijd de enige drukkerij-uitgeverij uit de 16de/17de eeuw die bewaard bleef met uitrusting en woning. Inclusief nog werkende drukpersen, eeuwenoude manuscripten, de boekhandel, meerdere bibliotheken, schilderijen en wandkleden, meubels en natuurlijk de lettergieterij en een voorraad originele zetletters van tezamen meer dan een ton aan gewicht. Oh ja, en Rubens van een huisvriend, dus alle portretten zijn gemaakt door... u raadt het al. De virtuele rondleiding is leuk voor een regenachtige zondagmiddag, maar als u in Antwerpen bent is dit een Must See!

Bedankt weer, en tot een volgende keer.

Reacties

  1. Tja, dan is thuis toch een beetje behelpen ;-) RvandeSnip

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Snip: Tja, het is inderdaad weer afzien hierzo! :-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo