Doorgaan naar hoofdcontent

Moord in de Schilderswijk

Het bezuinigingsbijltje hakt er lustig op los in bibliotheekland. En dit is nog maar het begin, wordt mij verteld. Ondertussen schieten de ingezonde brieven over deze culturele kaalslag als paddenstoelen uit de lucht. Ook hoor ik veel noodklokken luiden. In veel gevallen zijn het prominente schrijvers of Neerlandici die aan de bel trekken. Mooi!

Vandaag in de Volkskrant prijkte weer zo'n pareltje, dit keer van kinderboekenschrijvers Thijs Goverde en Mirjam Oldenhave. Woorden die om een prijzenswaardig afsluitend 'Amen' vragen. Vandaag prijken ze dus ook op dit blog. Bedankt, Thijs en Mirjam.

Dat de Nederlandse cultuur bedreigd wordt; dat de vijanden van onze beschaving zich als parasieten in ons midden hebben genesteld; dat de heersende elite het straatschorem al veel te lang vrij spel heeft gegeven - niemand zal het betwisten.

Alleen over de vraag wie hier nou eigenlijk het schorem is, wordt nog enigszins gesteggeld. Het antwoord vonden wij in de Schilderswijk. In die Haagse prachtwijk, of krachtwijk, of welk eufemisme je ook maar gebruiken wil, vind je hele schoolklassen zonder ook maar één autochtoontje. Het laat zich raden dat het Nederlands van de leerlingen te wensen overlaat. Er schijnen zelfs kinderen bij te zijn die ook de taal van hun ouders niet vloeiend spreken. Alsof ze twee tweede talen hebben. En geen enkele eerste.

Dit is niet het drama van de multiculturaliteit, dit is het drama van de nul-culturaliteit. Hun docenten valt niets te verwijten. Die roeien woest tegen de stroom in, met alle riemen die ze hebben en zelfs met riemen die ze niet hebben. Met de riemen van de bibliotheek bijvoorbeeld.

Wij kennen geen enkele bibliotheek die zó verweven is met de omliggende scholen als de Bibliotheek Schilderswijk. Schoolklassen komen naar de bieb voor het ene project na het andere. Ontmoetingen met schrijvers, voorleesuurtjes, instructie over wat dat nou eigenlijk is, een bibliotheek. En hope je dat doet, een boek uitzoeken. De bieb gaat ook naar de scholen toe. Projectje zus, projectje zo. Workshops 'beleefd zijn', onder het ietwat wanhopige motto: 'u zeggen is ook taal'.

Dit is geen wijk van lezers. Dat laatste heeft het gemeentebestuur ook gemerkt. En zijn reactie is voorspelbaar: hier hoeft helemaal geen bieb te staan. En de kinderen, die in de bieb hun boeken lezen? (Want er wórdt wel gelezen, maar dat is geen lenen, dus dat zie je niet terug in de cijfers.) Ach, die kinderen gaan toch gewoon naar een filiaal verderop?

Maar dat is nog best een eind lopen. En er zijn in de Schilderswijk niet zoveel ouders die hun kroost naar de bibliotheek brengen.

Dat is dan jammer, zegt de wethouder. Daar kunnen wij allemaal geen rekening mee houden. En zo dreigt het belangrijkste bolwerk van de Nederlandse taal en cultuur te verdwijnen van de plek waar het het hardst nodig is.

Het lijkt wel alsof de gemeente niets liever ziet dan halfgeletterde, op straat rondhangende allochtonen. Schorem. Het mag duidelijk zijn dat we hier niet op de rondhangers doelen. De barbaren rammelen al lang niet meer aan de poort, ze zitten al in het gemeentehuis.

De petitie tekenen kan natuurlijk ook!

Foto

Reacties

  1. Amen betekent "het zij zo" en hoewel ik zelf op het ogenblik elk bibliotheek gerelateerd onderwerp op mijn blog uit de weg ga kan ik me er moeilijk bij neerleggen.

    Ik begrijp gemeentebesturen niet maar kan ook het beleid van bibliotheken niet meer volgen.Het voelt inderdaad als overleven en roeien met riemen die je niet hebt.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Sofie: Amen betekent voor mij meer zoiets als 'punt', maar dat terzijde. Ik snap je wanhoop wel. Aan de ene kant besef ik dat we allemaal moeten gaan inleveren, dus waarom de bibliotheken niet ook. Aan de andere kant zie je dat er een maatschappij ontstaat waarin niks meer te vinden is van dat wat een maatschappij mooi en leefbaar maakt. Een trieste zaak.
    Dat we als bibliotheken ook nog eens heen en weer stuiteren tussen innovaties en vasthouden, samenwerken en eilandjes, dat maakt het er allemaal niet begrijpelijker op. Het zij zo...

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Bezuinigingen zijn onvermijdelijk maar wat er nu in NL gebeurt, lijkt verdacht veel op visieloos bezuinigen. Daar kunnen we toch niet kritiekloos mee instemmen? Ik heb er in navolging van jou dus ook maar weer 'n blogpost aan gewijd. Of het helpt? "De druppel holt de steen uit..."

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @m@arlies: Niks doen lost in ieder geval ook niks op. Bedankt voor de extra aandacht!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo