Doorgaan naar hoofdcontent

De eerste ronde


Ik heb eigenlijk niet zoveel met jubilea enzo. De derde verjaardag van Scribbles ben ik 'glad vergeten', dat was ergens eind maart. De 500ste blogpost ook, ruim 120 stukkies geleden. Ik heb geen trouwdatum en verjaardagen vind ik ook wel oké zo.

Maar vandaag maak ik een uitzondering. Want er zijn allemaal schriftelijke bewijzen dat ik precies vandaag de dag 12,5 jaar in dienst ben bij Bibliotheek Hengelo! En officieel heb ik zelfs dubbel feest: een bronzen dienstverband en ambstverband. Nou ja, dat laatste dat geloof ik dan wel weer.

Waar ik rustig en overzichtelijk begon met 32 uur verdeeld over inlichtingenwerk en 'contactfunctionaris' voor 0 tot 12 jaar, werk ik nu 36 uur full speed en kriskras door de branche. Eigenlijk was de enige constante het onderwijs als doelgroep. En de Hengelose collega's natuurlijk!

Waren het leuke jaren? Nou zeker. Was het leerzaam? Dat kun je wel stellen. Maak ik de tweede ronde vol? Tja, wie kan dat nog zeggen in deze tijd. Laat ik maar gewoon beginnen met 12,5 plus 1 dag, en nog één, en nog één. En voor je het weet...

Bedankt allemaal voor de samenwerking en de mooie kansen die me geboden zijn.

Beeldje

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo