Doorgaan naar hoofdcontent

Dilemma


Wat een naar en lastig en pijnlijk moment. Ik rijd door de binnenstad, uitdovende ochtendspits in Hengelo. Ik sluit aan in een file waar ik hem niet verwacht. Verderop op het naastgelegen fietspad lijkt iets op de grond te liggen. Een gekantelde fiets? Er is niemand bij, dan weer wel, dan weer niet. Ik let vooral op het verkeer.

De eerste auto schiet link om de file heen. Tegenliggers passeren, de volgende een auto duikt er omheen. Langzaam kom ik dichterbij. Er ligt niet alleen een fiets op de grond, maar ook een oude meneer. Benen verdraaid in z'n frame, wang op de grond. Hij moet al fietsend zijn omgevallen. Wat een naar gezicht.

Een voetganger zakt bellend door z'n knieën. De auto die de file veroorzaakte door kennelijk een soort hulp van de zijlijn te geven, rijdt nu weg. Dus wat doe ik? Ook stoppen en weer een file veroorzaken, terwijl er al actie wordt ondernomen? Stoep en fietspad oprijden? Mijn eerste reflex is toch altijd; niet in de weg staan, plaatsmaken voor mensen die echt kunnen helpen. Ik rijd door.

In de verte klinkt de eerste sirene. Er volgen er snel meer. Wit, geel, alle hulptroepen blokkeren nu straat en stoep. Als ik m'n auto heb geparkeerd en er van een afstandje weer langs loop, wordt er hard gewerkt om deze meneer te redden. Ik schiet een gebedje de lucht in, ook voor z'n familie.

Sterkte.

Reacties

  1. Dagelijks gebeuren er overal ongelukken en toch, zo vlak bij ben je er nooit op bedacht. En inderdaad help je meer door plaats te maken als er al iemand anders de hulp op gang heeft gebracht. Maar het voelt dan toch raar en zoals je zegt wat ongemakkelijk om er gewoon aan voorbij te rijden. Heel herkenbaar Astrid!

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Vreemd ook hoe allerlei gedachten door je heen schieten. Wat had ik gedaan als ik direct naast zou staan, zoals die eerste auto. Wanneer kom je dan wél in actie... Als het goed uitkomt? Qua tijd en mogelijkheid? Dat is toch stom. Bij de cursus hulpverlening leer je dus ook om mensen direct aan te spreken als je hulp nodig hebt. Jij, bel de ambulance. Jij, wacht op de politie. Jij, haal een deken. Dat werkt. Hopelijk is het nooit nodig, dit zijn geen leuke situaties.

      Verwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

Kies: een gedicht

Bart Moeyaert was van januari 2006 t/m januari 2008 stadsdichter van Antwerpen. Alles wat hij in deze functie schreef - en meer - is gebundeld in Gedichten voor gelukkige mensen . Achterin staat vermeld voor welke gelegenheid elk gedicht is geschreven en hoe het onder de inwoners werd verspreid, variërend van duizenden emails en boekenleggers via de achterkant van theaterkaartjes tot één lange zin in de nieuwe stationshal. Naast deze bundel zijn de gedichten ook te beluisteren op de stadsdichterpodcast . Geweldig, want als er iemand is die het luisteren waard is, dan is dat Moeyaert wel! En zo'n podcast, dat lijkt me ook wel wat voor de stadsdichter van Hengelo , nietwaar? Daarom hierbij m'n favoriet uit deze bundel in beeld & geluid. Omdat deze zo mooi mijn persoonlijke vakantieoverpeinzing verwoordt. Stadsdichterpodcast: Kies Kies Bestaan kan iedereen. Er zijn vraagt moed. En wat de dichter doet is pleiten voor het een. Hij wil zijn leven niet door we