Doorgaan naar hoofdcontent

Vrouwendag


Zaterdagochtend. Ik heb een vol programma, dus ik loop al vroeg de stad in voor een paar boodschappen. In m'n ooghoek zie ik de twee vrouwen wel, maar ik kijk pas op als ik een vrolijk 'hé Astrid!' hoor. Ik herken een lieve dame waarmee ik een paar jaar geleden veel heb getraind in de sportschool. En ik herken ook ineens de situatie. Ze is namelijk - behalve een leuk mens - ook Jehovah's Getuige en gaat vaak vroeg op stap. "Zieltjes winnen", zoals ze er zelf altijd over grapte. Dat verklaart de andere dame, de lange rokken en de stapel folders in hun handen. Het is prima, ze is de meest vrije en blije Jehovah die ik ken.

We wisselen in een paar minuten even gezellig uit hoe het gaat. Vooral met de gezondheid en de sport natuurlijk. Of ik nog steeds 'daar' woon? 'Nee', zeg ik, 'ik woon nu in die mooie toren, achter je'. En ik wijs omhoog. De tweede dame komt tot leven. 'Oh', zegt ze zacht, 'die hebben geen balkons? Zit je dan de hele dag binnen?'

Eh... nee. Ik werk. En ik beweeg. En zie vrienden. En doe andere leuke dingen enzo. Ik leef, zeg maar. Maar ik zwijg. Bang dat ze dat concept niet helemaal zal begrijpen.

Reacties

Populaire scribble

Gedeelde smart

We hebben een klein feestje en nemen de kinderen mee uit eten. Om het avontuur nog groter te maken proberen we een onbekend doch aanbevolen restaurant. Een menukaart? Nee, die hebben we niet. Even de QR code scannen voor alle gerechten. Papier is zó ouderwets... Of we het concept kennen. Concept? Nou nee. Het heet 'shared dining'. De gerechten zijn iets kleiner en de bedoeling is dat je alles wat je bestelt op tafel zet en het gezellig met elkaar deelt. Oké... even schakelen... allemaal iets anders bestellen dus. En de friet, dat moet ook apart besteld worden? Ja dus. Nou, een avontuur is het wel, dat moet gezegd. Vooral als alles wordt geserveerd. Want iedereen krijgt namelijk toch gewoon z'n eigen gerecht. Ziet er goed uit hoor, maar waar zijn de lege borden om het te 'sharen'. Hoe hadden ze dit nou precies bedacht? Het avontuur wordt nog groter als de ober mijn noodles voor me zet met de opmerking: "kan een beetje pittig zijn, maar u gaat niet dood hoor.&quo