Doorgaan naar hoofdcontent

Posts

Posts uit augustus, 2014 tonen

Breaking News!

Het avondje filosoferen met een jonge dame levert me wat nieuwe wetenswaardigheden op. Zij is namelijk van een aantal dingen heilig overtuigd. Zo is alles wat in de Bijbel staat waar. Jezus is na z'n dood opgestaan en dagen later weer verdwenen. Sindsdien wacht iedereen op zijn terugkomst. Ik gun ieder z'n eigen geloof en dit lijkt me een mooie basis om op verder te groeien. Maar ja, ik hou ook wel van vragen stellen. Zelfs aan meisjes van zeven, die kunnen dat heel goed aan. Ik gooi er dus toch maar ƩƩn op tafel. Want stel nu dat Jezus al wƩl is teruggekomen, maar we hebben gewoon even niet op zitten letten, omdat we te druk waren met onszelf en andere belangrijke dingen? Haar antwoord maakt een snel einde aan deze voorzichtige overweging. "Nee hoor, want dan had het wel in de krant gestaan." OkƩ dan, het filosoferen over mediawijsheid bewaar ik maar voor een volgende avond.

Hikkup

In plaats van boeken heb ik een stapel dvd’s meegenomen om de vakantie door te komen. Het is een mooie stapel, met van alles wat. Maar ja, wel een beetje anders dan doorsnee natuurlijk. Zoals de film Hukkle bijvoorbeeld, die ik jaren geleden in het filmhuis zag en nooit ben vergeten. Totaal bizar. Een staaltje Hongaarse filmkunst, met veel aandacht voor details in beeld en geluid. De leegte van een klein plattelandsdorpje, waar op mysterieuze wijze de mannen langzaam uitsterven. De enige die trouw blijft zitten is een oud verweerd mannetje dat chronisch de hik heeft. En dat klinkt als hukkle , ook zoiets grappigs. Voor sommigen een er-gebeurt-niks film, maar dat op een mooie manier uitgevoerd. Dee vakantie is al voorbij als we ons opsluiten voor een filmweekend en aan die stapel beginnen. Met wisselend succes, maar dat mag de pret niet drukken. We eindigen de marathon met Hukkle, als toetje. Mijn genieten wordt bruut onderbroken als halverwege de dvd vastloopt. Er gebeurt letter

Klemgezet

Het is ons eerste echt lege weekend sinds tijden. Geen werk, geen kinderen, geen afspraken. We lummelen ons door een lome ochtend. Loomheid gaat even zo traag over in meligheid en gekibbel. Ook dat hoort bij de leegte. Om het gemoed weer wat op te frissen besluiten we maar even een rondje te gaan lopen. Zo slepen we ons naar de lift en kibbelen onze weg naar de begane grond. Dan gaat het mis. Alle goede manieren hebben we inmiddels in de leegte achtergelaten en we stappen resoluut tegelijk als eerste de lift uit. Boem. Vast. Ingeklemd tussen elkaars schouders. Waarmee we op deze gedenkwaardige dag wetenschappelijk hebben bewezen dat wij niet met elkaar door Ć©Ć©n deur kunnen. Foto

Straatkrijger

Na een weekje stilte is het een logische stap om een week de drukte op te zoeken. In Berlijn bijvoorbeeld. Echt, ik ben nog nooit zo relaxed een stadvakantie ingerold. En dat kwam het hele reisgezelschap ten goede. Berlijn blijft bijzonder. De verhalen en monumenten blijven verbazen. Maar zoals daar op dit moment afgebroken en opgebouwd wordt, zo heb ik het nog nooit gezien. Het leverde zeker wat omweggetjes en hindernisparcours op. Gelukkig was er Ć©Ć©n hoogtepunt van herkenning. Met een glimlach. Dik twee jaar geleden blogde ik over een nieuwe trend: yoga op straat . Over een Londense kunstenaar die een Berlijnse yogadocent had geĆÆnspireerd tot het maken van kleine poppetjes in yoga houdingen, om die in het straatleven achter te laten. En verhip. Op de laatste dag, tijdens een mooie wandeling door Prenzlauer Berg, zag ik ineens zo'n poppetje staan. Een echte Krijger. Krijg nou niks! Die kunst heeft alle verbouwingen in elk geval goed doorstaan.

Timing

Een tijd geleden trakteerde ik mezelf op een gek boekje: Elke dag een vraag . Het doet wat het zegt. Het stelt je 365 vragen, een voor elke dag. Bijvoorbeeld 'Donker of licht?', 'Wat zie je als je in de spiegel kijkt?' of 'Van wie kreeg je voor het laatst bloemen en waarom?' Een klein reflecterend zen-momentje dus. En dat vijf jaar lang, om je eigen ontwikkeling te volgen. Vind ik wel grappig. Deze zomervakantie begint voor mij met een inmiddels traditionele stilteweek. Niets is zo heilzaam als even niks hoeven zeggen. Ik kom weer los van alle patronen, maskers en rollen. En het contact met mezelf en de mensen om me heen is gelijk zoveel intenser. Maar goed, omdat de rol 'consciƫntieus zijn' er met geen stilte uit te slaan is, gaat het dagboek met vragen mee. Na de eerste volle stiltedag sluit ik af met mijn kleine zen-momentje voor het slapen gaan. Het boek stelt me de volgende vraag: 'Welke leugen heb je vandaag verteld?' ...