Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Fijne vakantie Astrid! Het kan gezien de lokatie haast niet anders of het wordt een wandelvakantie, dus ik hoop dat het droog blijft. En neem een kopje thee in De Smidse.
BeantwoordenVerwijderenSucces gewenst met de kennismaking met de poëzie. Ik was ouder dan jij nu bent toen ik ermee begon en ik heb er toch, op bescheiden schaal, van leren houden. Misschien is poëzie wel meer iets voor als je ouder bent en minder tijd hebt... Ik ben een groot liefhebber van Het Bureau van Voskuil en toen ik het uit had dacht ik: er is een gedicht van Bloem dat al die 7 delen in 6 regels samenvat. Toch zou ik daar Het Bureau niet voor hebben willen missen!
Groet van schrvrdzs
Heeft kamer 5 ook wifi?
BeantwoordenVerwijderen@schrijver: Dank, het wordt mooi. Weer of geen weer, deze plek weet ons altijd te inspireren. Misschien wel tot een mooi gedicht!
BeantwoordenVerwijderen@Eazy: geen wifi, wel een pc in de salon ;-)