Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Hoi Astrid
BeantwoordenVerwijderenZoals je ziet ben ik aan het fröbelen. Maar goed het begin is er.Hoe nu verder. Groetjes en een goed weekend. Nederland staat met 2-0 voor maar dat zal jouw een zorg zijn Francine
Vroeger was ik ook zo. :)
BeantwoordenVerwijderenNu hebben al mijn boeken ezelsoren en onderlijningen. Maar ik ben wel braver met andermans boeken en die van de bib. ;)
@David: Onderlijningen? Auw!
BeantwoordenVerwijderen@grandlarge: Go Girl! Laat 23dingen je rustige pensioenleventje binnendringen. Ben je straks helemaal klaar voor ons bieblog!
BeantwoordenVerwijderen