Doorgaan naar hoofdcontent

Alice in Organisatieland

Ik weet niet meer op welk biblioblog ik voor het eerst las over Alice in Organisatieland, maar ik weet wel dat het boekje in m'n verwenkoffer zat toen ik onlangs uit Maastricht terugkwam.

Het is een magisch boekje. Het nodigt velen uit om erover te schrijven, om het aan te bevelen, om het uit te lenen. Mij doet het zelfs complotten smeden om het bij onze managers en directeur onder de kerstboom te krijgen. En anderen inspireert het tot het maken van prachtige visuele 'essenties'.

Marina Noordegraaf is zo iemand die dat kan. En die dat zichtbaar met veel liefde doet. Dat inspireert mij dan weer, om die volgende powerpointpresentatie nog anders aan te gaan pakken. Want dan weet ik zeker dat m'n verhaal nooit vergeten wordt.

Kijk zelf maar...



Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...