Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Ze kennen de vakterm niet.
BeantwoordenVerwijderenDat zegt op zich niks.
@JudyElf: Met excuus, mijn blogtitel is inderdaad wat misleidend en ik hem inmiddels de tag Humor toegevoegd.
BeantwoordenVerwijderenJa, de grap zit hem er natuurlijk in dat die grootste gebruiker helemaal niet weet hoe datgene heet dat ze gebruikt. Het geeft mooi aan hoe 'hol' het begrip Web2.0 is en hoe vanzelfsprekend het voor de gebruiker is, die er niet eens een naam voor verwacht.
Dank voor je reactie!