Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Uiteindelijk valt het best mee hoor...;) Ervaringsdeskundige...
BeantwoordenVerwijderenWacht maar tot je 50 bent, dan heb je heimwee! En snapte je jezelf vorig jaar nog wel dan?
BeantwoordenVerwijderenAi! En ik was nog wel zo hoopvol gestemd...
BeantwoordenVerwijderenLeuk toch, Astrid, dat je jezelf nog eens kunt verrassen?
BeantwoordenVerwijderen@harmjob: dank, dat geeft hoop!
BeantwoordenVerwijderen@schrijver: touché, om eerlijk te zijn snap ik er al 40 jaar niks van ;-)
@eck: sorry, ik weet het goed te verbergen hè.
@ava: verrassen, dat is een mooi uitdaging voor de volgende 40 jaar :-) dank
40 zijn is zó 20e eeuw ;-)
BeantwoordenVerwijderen@eazy: :-D
BeantwoordenVerwijderen