Doorgaan naar hoofdcontent

De gepikte vogel pikt nog steeds

Deze week werd ik via twitter uitgenodigd voor een reünie. Het Ricciotti ensemble - waar ik zo'n 20 jaar geleden concertmeester mocht zijn - bestaat precies 41 jaar. Tijd voor een feestje, logisch!

Nou ben ik sowieso niet zo van de reünies en dit is me net een trip down memory lane te ver, maar het gaat vast een groot festijn worden. Met veel oud en nieuw Ricciotti repertoire natuurlijk. Op de website kwam ik dit filmpje tegen. Typerend. En bijna net zo leuk als een Blogkermis, Waar Is Die Toch Gebleven?! En dat stuk, dat was in mijn tijd al een favoriete uitsmijter! Toch leuk.

Ik wens jullie een muzikaal weekend, jongens.



Bijsluiter

De gepikte vogel van Jurriaan Andriessen

Het Ricciotti speelt 'Gepikt' in de zweefmolen van Austerlitz tijdens de zomertournee van 2010, nadat ze bovenop de pyramide even verderop een wild op hebben gespeeld.

Het stuk Gepikt heeft in het midden een act, een soort van andere dimensie, waar u nu door het kijken van dit filmpje misschien in zit (daar zijn de experts nog niet helemaal uit). De enige manier om te zorgen dat u weer uit deze act komt, is door het einde van het stuk te bekijken in een ander filmpje, namelijk: hier.
Veel plezier met deel 2!

Naschrift voor Robert P., oud-manager die z'n telefonische opsnorronde doet langs oud-concertmeesters: leuk je weer gesproken te hebben!

Reacties

  1. Doet me denken aan het Zomerorkerst dat ik een paar jaar heb mogen dirigeren en het werk Merry Go Round dat ik ooit met een draaimolen heb uitgevoerd, nostalgie en ontzettend veel plezier.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @diriwout: Precies de juiste woorden, nostalgie en plezier!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...