Over stilte en aandacht

De laatste module van de basisopleiding Spiritualiteit & Zingeving ging over de psychologie van Carl Jung. Waarbij ontstaan en inhoud van zijn beroemde Rode Boek natuurlijk voorbij kwam. Vooral dat 'ontstaan' raakte iets bij me en werd leidend in m'n afsluitende tentamen. Jung kwam eind 1913 - toen er al best wel wat chaos in de lucht hing - in een grote persoonlijke crisis terecht. Zo'n vijf jaar werd hij gekweld door angstvisioenen en hij besloot deze op te schrijven. Vooral 's nachts, in afzondering, in een klein, koud, donker huisje.

Afzondering en stilte. Jung was niet de enige grote geest die zich terugtrok voor z'n creatieve of zelfs therapeutische proces. Mahler, Grieg, Nietzsche... allemaal hadden ze hun componeer- of schrijfhuisje om het fluisteren van hun ziel beter te kunnen horen. Ik herken die behoefte. Zeker nu de prikkels van buiten zoveel meer aanwezig en - eerlijk is eerlijk - verslavend zijn. En ik merk dat ik daar steeds meer last van krijg.  

Alsof m'n tentamen door de kosmos was opgepikt, ontdekten we ineens een schattig huisje tijdens een wandeling door de bossen rond Heino. Oké, er moet van binnen en buiten wel even een klusser aan de slag, maar verder helemaal perfect. Beschut door groen, uitzicht op een waterpartij, afgelegen van de wandelroute, ik zie mezelf daar wel een poosje opladen.

In m'n tentamen beschrijf ik hoe ik zelf die helende kracht van muziek, schrijven én stilte heb ontdekt. Dus ook deze zomer reis ik weer af naar een retraite. Wel in afzondering en stilte, maar niet in eenzaamheid. De groep is namelijk een belangrijk en dragend deel van je proces. Want ook al moet je alles wat er getransformeerd wil worden echt zélf doen, je hoeft het niet alléén te doen. 

En dat brengt me bij een ander mooi sleutelwoord van deze zomer: aandacht. En tijd! Na de midweek in de bossen verscheen er ineens een ontroerend citaat in onze klassenapp. 

"Geduld is aandacht besteden aan andermans tijd, in helder besef dat je tijd in het meervoud vervoegt, samen met anderen, in de relationele gebeurtenis die ontmoeting heet, of liefde."

~ Enzo Bianchi (geb.1943) ~

Over synchroniciteit gesproken, we zijn er al meesters in. Aandacht en tijd voor jezelf is mooi, maar voor of met de ander kan nog krachtiger zijn. En dat mag best in stilte, want stilte is slechts "het verschil tussen niks zeggen en alles al gezegd hebben" (bonuscitaat van Herman De Coninck). 

Ik kijk nu al uit naar de ontmoetingen die ik weer met aandacht alle tijd mag geven.