Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Hey Scribbles,
BeantwoordenVerwijderenThàdá.... het is me gelukt ;-)
Herken je mij nu wel....
Jij mag bij al mijn deurtjes aankloppen....
Groetjes, snelle Jelle
SHIPS....!!!!
BeantwoordenVerwijderenNiet dus......!!!!!!!!!
Sorry, kan d'r niets aan doen, dus je moet er maar even mee leren leven... :-(
Groetjes, DANNY
Oké, ik leef nog!
BeantwoordenVerwijderenJullie zijn duidelijk erg druk ;-)
BeantwoordenVerwijderenHoi Astrid,
BeantwoordenVerwijderenIk wil je bedanken voor je reactie en je steun dat heb ik net nodig.
Ja inderdaad maak ik mij met concerten ook altijd erg druk.
Ik weet wel dat het niet helpt maar zo is mijn karakter en heb een man die mij meestal weer even terug roept van komt wel goed.
Groetjes Kitty