Doorgaan naar hoofdcontent

Tijd voor Kunst

Oké, nog één filmpje van eigen hand dan. Omdat ik eindelijk door heb hoe dat uploaden geen uren hoeft te duren. Maar daar-na zal mijn relatie met YouTube zich weer beperken tot het jatten van andermans filmpjes. Daar ben ik veel beter in!

Het Museum für Gegenwart van Berlijn zit in het prachtig gereno-veerde Hamburger Bahnhof. Voor mij is het bij hedendaagse kunst vaak zo, dat ik niet direct zie wat nu wel en geen kunst is. Die rij rode brandblussers in een lange witte gang (zie diashow) vond ik heel kunstzinnig, maar die hadden weldegelijk een praktische functie. In de grote stationshal stond een soort verroestte kast met metalen 'boeken' (zie foto). Tja, die vond ik ook wel weer leuk.

Maar soms loop je tegen iets aan en denk je 'huh'? Het kan dan wel eens helpen om wat afstand te nemen. In dit geval onthulde het kunstwerk zichzelf door me ook nog eens aan het schrikken te maken. En dat levert dan wel weer een grappig filmpje op. Weet u al wat het is? En stel me niet telleur, want ik geef zelfs een hint ergens in deze blogpost.

Tip: zet het volume even lekker hoog!


Reacties

  1. Hé Astrid,
    Spánnund!!!
    En wat knap helemaal zelluf gedaan, een echt leermoment uit Berlijn
    groet van Roet

    BeantwoordenVerwijderen
  2. en bedankt voor de tip van het volume... een hartverzakking was het resultaat bij mijn huisgenoten ;p. LOL

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...