Doorgaan naar hoofdcontent

Zoekopdrachten update

Hoe klein is de wereld. Gister schreef ik een post naar aanlei-ding van een seminar, waar een oud-collega in Nieuw Zeeland over vertelde. Vandaag kreeg ik de nieuwste BibliotheekBlad Special op m'n bureau. Met daarin een interview met Ross Todd, directeur van het Centre for International Scholarship in School Libraries. Laat dat nou net de man zijn die de heilige huisjes van mijn collega omver haalde en inspirerende ideeën had over het leuker en vooral leerzaam maken van opdrachten.

- klik -

Ook hierin praat hij over hoe het eigenlijk zou moeten in school-mediatheken. Te beginnen met een duidelijke visie, die uitdrukt dat het een plaats is waar scholieren kunnen leren.
Ho maar, denk ik dan. Zo'n school ben ik in deze omgeving nog niet tegengekomen.

Uit een onderzoek dat hij heeft gedaan komen een aantal kenmerken naar voren van een goede schoolmediatheek:
  • Ze heeft goed opgeleide, gediplomeerde mensen (driewerf hoera!)
  • Ze heeft een up-to-date, gevarieerde en kwaliteitsvolle collectie (dus de mediatheek is géén sluitpost van de begroting)
  • Er moet een leesbevorderingsprogramma zijn dat op een actieve manier het lezen stimuleert, met als uitgangspunt reading to learn (ze hebben m'n nummer)
  • Ze biedt toegang tot state-of-the-art informatietechnologie en is op een actieve manier betrokken bij het leerprogramma van de school (logisch gevolg van die eerder genoemde visie)

Dit artikel gaat ingelijst naar mijn mediathecarissen. En die zullen het persoonlijk overhandigen aan hun directie. Met de woorden:
"Zie je nou wel!"

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...