Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Heeft Blokker nog geen twitter plugin? Dan komen je artikelen automatisch op Twitter, en heb je wel een twitteraccount maar hoef je niet te twitteren dat het weer regent of dat je nog een kop koffie neemt ;-)
BeantwoordenVerwijderenBlokker? Zo raak ik toch helemaal in de war! Maar, ik heb werkelijk geen idee. Ik ga dat tot op de bodem uitzoeken.
BeantwoordenVerwijderenMet Twitterfeed. Moet je wel eerst een twitteraccount openen ;-)
BeantwoordenVerwijderenDaar gaan je Blokker Dukaten!
BeantwoordenVerwijderenIk denk bij "een schreeuwende in de woestijn" altijd aan zand en zo.
@eazy: gaat goedkomen ;-)
BeantwoordenVerwijderen@sofie: en zo is het, maar ook zonder zand kan schreeuwen heel lekker zijn!
Als je maar gehoord wordt :-)
BeantwoordenVerwijderen