Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Nee, dat geldt niet voor griep helaas. Dat moet je gewoon uitzieken. Beterschap gewenst.
BeantwoordenVerwijderenDank AvA, ik doe heel langzaam m'n best!
BeantwoordenVerwijderenDag Astrid,
BeantwoordenVerwijderenWat lees ik toch. Jij ziek. Dat kan toch niet wat volgens mij heb je volgende week vakantie.
Gauw weer beter worden Laat je maar lekker vertroetelen. Gr. Francine
Hoi Astrid,
BeantwoordenVerwijderenLekker snel weer beter worden en veel plezier volgende week in Limburg.
Ha Fransje, toch wel dus. Ik had gewoon zin in 2 weken vakantie, waarvan eentje uitgeteld rondom de bank. Lekker hoor... Ik hoop na de echte vakantie weer m'n ouwe zelf te zijn. Tot gauw!
BeantwoordenVerwijderen@Reinoud: Dank, ik doe m'n best. Limburg wacht al op me ;-)
BeantwoordenVerwijderenGoede reis!
BeantwoordenVerwijderenEn kom weer goed thuis!
@Hetty: Beter thuiskomen dan ik straks wegga. Dat zeker!
BeantwoordenVerwijderen