Doorgaan naar hoofdcontent

Een ode aan lezen



eerste lezers

met opa naar zaal een.
hij heeft een stok.
ik geen.
hij wijst mij aan,
buigt naar me toe
en zegt: hier is het oud.
zo oud als jij
maar dan maal tien.
ik zeg: dat wil ik zien.

met opa naar zaal twee.
hij koopt een boek.
ik niet.
het boek gaat over toen.
nu loopt u krom, zeg ik.
wat gaat u daar aan doen?
hij toont zijn hand en zegt:
zoek mij een boek van nu.
dan loop ik wel weer recht.

met opa in zaal drie.
hij wil een stoel,
ik een knie.
van hem krijg ik zijn schoot
en ook het boek van aap roos vis.
ik zeg: dat ken ik al.
hij zegt: dat kan geen kwaad.
nu heb je wat je weet
en weet je waar het staat.

met opa naar zaal vier.
hij raakt mij kwijt.
ik hem.
pas na een uur
komt het weer goed.
hij is erg blij en zegt:
jij boft.
kijk hier, een boek over een man
die niet vond wat hij zocht.

met opa weer naar huis.
hij leest niet snel.
ik wel.
net als de aap, de roos, de vis
snak ik naar lettergrepen.
voor je het weet
zeg ik: dit is zaal een.
blijf in mijn buurt, want dit is groot
en ik ben oud.


Door: Bart Moeyaert | 05 | leest op SoundCloud: Eerste lezers
Ter ere van de zeventigste editie van de Boekenbeurs van Antwerpen (november 2006)

Foto

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...