Doorgaan naar hoofdcontent

Positieve ervaringen ontplooien



Oké, het is hier dus een beetje stil. Het was mij ook opgevallen. Niks ernstigs hoor. Gewoon een samenloop van omstandigheden. Iets met veel werk, veel veranderingen, weinig inspiratie en weinig motivatie. Zoiets. Overkomt ons allemaal wel eens en komt ook allemaal wel weer goed. Zodra alle 'veel' wat minder wordt, komt er vanzelf weer meer van alle 'weinig'. Toch?

Ook mooi is dat er eerst nog een vakantie in het verschiet ligt, die daar zeker een handje bij gaat helpen. De sleutelwoorden van die vakantie hebben trouwe twittervolgers al wel vaker voorbij zien komen: yoga, Kyrin Hall, stilte-retrait, detox, Kris & Tijn Touber, Zuid-Limburg, Maastricht. Nou ja, u ziet, ik ben in goede handen. Maar het zal hier dus nog wel even een beetje stil blijven.

Het is dan ook geen toeval dat ik voor deze week - want dat doe ik natuurlijk nog wel heel trouw - een mooie inspirerende kwaliteit trek om met u te delen. En om bij me te dragen.

Ontplooien
Open je naar boven en naar buiten. Stijg uit boven je huidige leven. Maak je perspectief breder en sluit niets uit. Blijf groeien en je ontplooien.

Want volgens mij is dat wat me het laatste jaar vooral heeft beziggehouden en wat er ook nog wel even zal blijven. Ontplooien in werk, in het veranderen, in dat wat me inspireert en motiveert. Waarbij de belangrijkste les voor mij was en is om vooral alle positieve ervaringen daarin te benadrukken. Nou, als dat op zeker moment geen nog mooiere scribbles oplevert, dan heb ik echt ergens even niet op zitten letten.

Op naar een krachtig nieuw seizoen dus.
We gaan het warm maken!

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...