Doorgaan naar hoofdcontent

Kunstverlangen


U kent ze vast nog wel, de heren van muziektheatergezelschap #RoodVerlangen. Die heren - Auke Reuvers en Nico-Jan Beckers - die al zoveel theatervoorstellingen hebben gemaakt, die al zoveel verschillende verhalen met hun klarinet en accordeon hebben verteld. En die ooit vijf schooljaren als huisgezelschap van Bibliotheek Hengelo op bijna alle basisscholen voor alle groepen voorstellingen hebben gespeeld binnen het taalbevorderingsproject Toon je Taal!

Goed, die heren dus. Die spelen nog steeds. Niet alleen met Laurens ten Den en Mareen Hoek overal in Nederland. Maar tegenwoordig ook met Jan-Christoph Tonigs en Cornelia Kupferschmid over de grens in Duitsland. In hun laatste project zijn ze zelfs onderdeel van een toneelgezelschap, dat zowel in Duitsland als in Nederland een voorstelling speelt over een verwaarloosd en vergeten Hotel met een bijzondere geschiedenis.

En omdat deze heren al zo lang zo veelzijdig en succesvol zijn, is Rood Verlangen nu genomineerd voor de Kunstploeg 2012. Wanneer de winnaar bekend wordt gemaakt weet ik niet precies, maar ik weet wel dat die winnaar wordt bepaald door de kijker. En dat bent u!

Eindig (of begin) het jaar dus met het tonen van uw waardering voor de Kunsten in het algemeen en de prestaties van Rood Verlangen in het bijzonder. Gewoon even stemmen, kleine moeite. Eerst zien? Boek dan nu nog kaarten voor hun voorstellingen tijdens het Internationaal Kamermuziekfestival Utrecht van Janine Jansen. Dan weet u het zeker.

Succes!

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...