Doorgaan naar hoofdcontent

Verstoppertje


Het is zover.
Buiten koud.
Binnen de kachel 
een streep hoger.
Soms harde spikkels,
dan zachte vlokken.
Gezichten verstoppen zich
in opgetrokken kragen.
Schouders trekken krom,
alsof klein maken sneller loopt.
Auto en fiets nemen 
een stapje terug.

We houden stand.
We weten hoe dit werkt.
Maar ergens dichtbij 
is altijd iemand 
die zich voor het eerst
met groeiende verwondering afvraagt 
waar de wereld is gebleven.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...