Doorgaan naar hoofdcontent

Gepasseerd



Stille zaterdag, ergens op de A1. Ergens voor ons gaat iets mis. Eerst veel remlichten, dan stofwolken opstuivend zand vanuit de berm en tot slot gaan er alarmlichten aan. Als wij passeren staan de auto's die het zagen gebeuren er al omheen. Eén voertuig staat met de motorkap recht tegen de vangrail, een tweede wijst nog naar voren maar zit ook onder het zand. De blikschade lijkt gelukkig mee te vallen. Achter ons begint het verkeer nu echt vaart te minderen, daar gaat vast een file ontstaan.

We bellen direct 112. Ambulancedienst.
"Er is een ongeluk gebeurd op de A1. Hectometerpaaltje 41,0 links."
"Tussen Amersfoort en Amsterdam?"
"Klopt. Het lijkt een noodstop, mogelijk zitten er mensen klem."
"U weet het niet zeker?"
"Nee, ik ben een passant. Ik heb niet gezien wat er precies is gebeurd."
"Oh, en u dacht: ik ben onderweg, ik rij maar gewoon door?"
...
"Nou, er stonden al vier auto's omheen..."

Aangezien de melding nog niet binnen was gekomen denk ik dat we met direct bellen meer hebben bijgedragen aan hulpverlening dan ook stoppen en mogelijk in de weg lopen en een nog grotere file of onveilige situatie veroorzaken.

Hopelijk is iedereen met de schrik vrijgekomen.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...