Doorgaan naar hoofdcontent

Synchroniciteit


Tijdens mijn weekendje Yoga & Ayurveda in (best-wel-ver-weg) Domburg, komen we onder het eten te praten over stilte-retraites. Dat zorgt altijd voor wat ongemakkelijke hilariteit, zelfs in zo'n groep als deze. "Helemaal niet praten? Zóveel mediteren? Is dat nog leuk?" Nou, dat hangt een beetje af van welke vorm je kiest.

Als kleine deskundige vertel ik dus over mijn ervaringen met een milde midweek met Kris en Tijn Touber en het strakkere programma van Centrum Zijnsoriëntatie. Ik vertel over het eeuwige-liefdespaar Kristijn, en hoe zij samen op een bijzondere manier fijne, 'begeleide' stiltes bieden. En ik deel mijn eigen vreugde die ik voelde tijdens de week in het Vlaamse klooster Rosario. Waar het stevige programma, in combinatie met de unieke plek en fantastische keuken, me veel goeds brachten. Genoeg om er dit jaar (kan-niet-wachten) weer naar terug te gaan. Nou, de groep was nog niet echt om, maar het klonk in elk geval beter dan tien uur mediteren op een dag.

Na het eten lig ik even (in-stilte) op bed en check heel non-yogi m'n mail. Ik heb twee berichten.

Een nieuwsbrief van Kris en Tijn, die begint met:
Beste vrienden en bekenden, dit is de laatste nieuwsbrief van Kristijn. Na tien jaar te hebben samengewoond en samengewerkt, hebben we besloten onze eigen wegen te gaan. We doen dat in liefde en vanuit nieuwsgierigheid naar wat het leven voor nieuwe avonturen zal brengen.
Nou moe...

En een nieuwsbrief van Centrum Zijnsoriëntatie, met het volgende verzoek:
Het komt wat ons betreft nog te veel voor dat mensen voor het eerst op de website van het Centrum komen en verzuchten: “Ik wist niet dat dit bestond. Had ik dat maar eerder geweten.” Als Centrum willen wij heel graag bekend zijn bij de mensen voor wie wij iets kunnen betekenen. Dat zijn er waarschijnlijk veel meer dan die we vandaag de dag bereiken en mijn vraag aan jou is of je ons wilt helpen zodat die mensen ons vinden.
Dus.

Hoe alles samenkomt in één maaltijd en één blogje. Volg de linkjes als je meer wilt weten of zoek me online op. Als je nog op zoek was naar een teken? Dit is het. Het moest zo zijn.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...