Doorgaan naar hoofdcontent

Klemgezet


Het is ons eerste echt lege weekend sinds tijden. Geen werk, geen kinderen, geen afspraken. We lummelen ons door een lome ochtend. Loomheid gaat even zo traag over in meligheid en gekibbel. Ook dat hoort bij de leegte.

Om het gemoed weer wat op te frissen besluiten we maar even een rondje te gaan lopen. Zo slepen we ons naar de lift en kibbelen onze weg naar de begane grond. Dan gaat het mis. Alle goede manieren hebben we inmiddels in de leegte achtergelaten en we stappen resoluut tegelijk als eerste de lift uit.

Boem. Vast. Ingeklemd tussen elkaars schouders. Waarmee we op deze gedenkwaardige dag wetenschappelijk hebben bewezen dat wij niet met elkaar door één deur kunnen.

Foto
Labels:

Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
Een reactie posten
Verder lezen »