Doorgaan naar hoofdcontent

Volhouder



Eindelijk, na heel vaak proberen op allerlei verschillende momenten van de dag, treft de anonieme beller me thuis aan. Het moet echt heel noodzakelijk zijn om mij te spreken. Ik weet dat er een verkoopgesprek gaat volgen als ik de telefoon opneem. En vermoedelijk met...

"Goedenavond, u spreekt met KPN, heb ik het genoegen te mevrouw Van Dam aan de lijn te hebben?"

"Eh, ja."

"Dat is heel fijn, mevrouw Van Dam. Ik bel u, omdat ik u een mooie aanbieding mag doen. Het blijkt namelijke dat u een verouderd abonnement bij ons heeft, voor Internet en Bellen. Klopt dat?"

"Eh, ja."

"Kijk, en nu hebben we een vernieuwd abonnement waar ook digitale televisie bij in zit. Hebt u misschien vijf minuten de tijd om samen eens te bekijken wat dit abonnement u kan opleveren, mevrouw Van Dam?"

"Ja hoor, maar hebt u dan misschien een televisie voor me?"

"Oh... u hebt geen televisie?"

"Inderdaad."

"Maar hebt u dan misschien wel een tablet of laptop of pc thuis, mevrouw Van Dam?"

"Ja, die heb ik wel."

"Kijk, want u kunt ook heel goed via bijvoorbeeld de laptop digitale televisie kijken, mevrouw Van Dam."

"Tja, dat is mooi. Maar ik heb geen televisie, omdat ik geen televisie hoef te kijken. Dus waarom zou ik dat dan via de laptop doen?"

"Eh ja, dat is ook wel zo... Nou, mag ik u dan in elk geval hartelijk bedanken voor dit gesprek en dan wens ik u nog een fijne avond, mevrouw Van Dam."


Gossie, zo makkelijk hebben ze het me nog nooit gemaakt...


Foto: Willemien de Ridder

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...