Over een appel en een boom

Ongemerkt publiceerde ik de vorige keer mijn 1000e scribble. Sorry, misschien had ik er wat ballonnen voor op moeten laten, maar zo gaat dat soms. Je ziet niet alles, of vindt het de moeite van het vermelden of vieren niet waard.

Even onopgemerkt was - tot nu toe - mijn spirituele familiegeschiedenis. Daar ga ik toch maar eens iets langer bij stil staan. Ik doe namelijk een klein onderzoekje voor m'n tentamen ethiek. Er zit wel een mooi verhaal in het leven van m'n grootouders dat ik langs de verschillende ethische modellen kan leggen. Iets over handelen in overeenstemming met je morele overtuigingen, ook al heeft dat grote consequenties. Ik vind het een verhaal van moed, autonomie en bijdragen aan een betere wereld.

Als bijvangst in de gesprekken met nog levende familieleden ontdek ik, in zowel de vrouwelijke als de mannelijke familielijn, een idealistische Orde van Goede Tempeliers, kampeerpartijen in Ommen waar Krishnamurti lezingen gaf, banden met theosofen, vrijmetselaars en rozenkruisers, een healer en een medium. De Tweede Wereldoorlog en de wederopbouw van een hernieuwd leven hebben kennelijk die spiritualiteit wat op een lager pitje gezet, want ik heb er niet veel van gemerkt als kind. Dan is het toch mooi om te voelen hoe ik als nieuwe generatie in een andere tijd die draad weer oppak. Kennelijk kruipt er toch nog wat bloed...

Voor mij een mooi verhaal om te vermelden én om te vieren.
Ter nagedachtenis van, zal ik maar zeggen!