Doorgaan naar hoofdcontent

Niet(s) aan de hand


Ken je die 'theezakjes'-vraag: wanneer was de laatste keer dat je iets voor het eerst deed? Ik heb eindelijk een antwoord: vandaag.

We hebben onze laatste lesdag van het jaar. De mussen vallen van het dak, maar wij vullen onze ochtend dapper met een nieuwe tarotlegging en er worden flink wat I Tjing-munten geworpen. Met een paar leuke inzichten op zak genieten we van onze lunch in de schaduw op de binnenplaats. Voor deze gelegenheid ben ik op m'n meest casual gekleed: een lange, slobberende, Indiase jurk. De enige vrouwelijke vorm komt van twee bandjes stof in de taille, die op m'n rug in een strik zijn geknoopt. M'n sandalen hebben klittenband, zodat ze gedurende de dag gelijk met m'n voeten opzwellen. Ideaal.

Ik besluit eerder dan de groep in alle rust weer naar binnen te gaan voor de middagles. Terwijl ik mezelf door de half openstaande deur wurm, bedenk ik me dat dit een andere deur is dan normaal. Ik moest nog iets verder zijn. Deze biedt minder ruimte en ik kan hem ook niet verder openduwen. Nou ja, ik kan het hebben, denk ik nog optimistisch. Ik draai een kwartslag en duw mezelf vastberaden het gebouw in. Op hetzelfde moment dat ik een ruk in m'n rug voel, hoor ik het onmiskenbare geluid van scheurende stof. Prut, de deurklink! Zonder te voelen weet ik dat die leuke strik nog maar aan één bandje in m'n taille bungelt. Heb ik weer...

Er volgt een snelle analyse: ik ga niet de rest van de dag met een bungelende strik lopen. Ik ga het andere bandje er niet moedwillig uittrekken of afknippen. Dit moet gefikst! Heb ik een speld om het bandje weer vast te maken? Nee. Naald en draad? Nee. Is dit te 'naaien' met een paperclip? Nee. Wat dan wel... denk, denk...

In die rustige tien minuten voordat de les begint, zoek ik gestrest de hele school af naar een nietmachine - die het ook daadwerkelijk doet! - en sluit mezelf op in het toilet voor een creabea-sessie Eerste Hulp Bij Opengescheurde-stof. 

Dus, wat deed ik het laatst voor het eerst? Ongemerkt rondlopen in een jurk die met nietjes in vorm wordt gehouden. Niet(s) aan de hand, toch?!

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...