Doorgaan naar hoofdcontent

Via brievenhulp naar zinvinding


Op deze Goede Vrijdag zit ik voor de derde keer als zingevingsvrijwilliger van Team Willem bij een 84-jarige dame. Was het eerste bezoek nog redelijk overweldigend door haar levensmoeheid, dit keer lijkt de lucht wat geklaard. Ze noemt het bewust een 'goede morgen' en heeft er duidelijk zin in. Wat een heerlijke binnenkomst!

Na wat uitwisselingen over de paaseitjes, de edelstenen in haar kamer en om mijn nek en ons vorige gesprek, wijst ze op een brief die op tafel ligt. 'Lees maar even voor', zegt ze. Een brief voorlezen? Nee maar, dat ken ik ergens van. Het blijkt een verslag van het gesprek dat zij onlangs had over een ondersteuningsaanbod vanuit de gemeente voor meer sociale aansluiting en betekenisvolle dagbesteding. Ik scan snel vier kantjes met persoonlijke informatie en check of ze echt wil dat ik dit voorlees. 'Ja, want als ik het hoor dan begrijp ik het beter'. Vanwege haar achtergrond vermoed ik dat er ook wat gebrekkige leesvaardigheid achter schuilt. Ik glimlach om de kracht van het universum, die een zingevende bibliothecaris in haar woonkamer heeft gezet. 

Langzaam en zorgvuldig begin ik te lezen. De brief wordt de rode draad van een wonderschoon gesprek. Soms vraag ik door op iets wat ik lees. Herkent u dit? Hoe voelt het om het zo te horen? Hier hebben wij het ook over gehad hè? Sommige zinnen of alinea's komen zichtbaar diep binnen, dan lees ik ze heel rustig nog een keer en praten we er wat op door. Soms komt ze zelf met een samenvatting van of antwoord op haar situatie in net even wat andere woorden. Ik ben verrast over hoe ze kort en bondig tot de kern komt. Haar woordenschat is misschien beperkt, maar haar gevoeligheid en wijsheid zijn dat zeker niet. Het wordt een ontroerende ochtend met een spiritueel randje. Ze voelt zich gezien en erkend en in aansluiting met positieve energie. Precies waar ze volgens haar hulpvraag behoefte aan heeft. Bij m'n vertrek drukt ze haar zachte wang tegen de mijne.

En ik? Alle moeheid, die ik de afgelopen weken voelde, is als bij toverslag verdwenen. Dit is precies waar ik de opleiding voor ben gaan doen. En ik ben gesterkt in mijn idee dat de Bibliotheek niet alleen een plek is voor hulp bij brieven lezen, apps installeren of juridische aanvragen, maar ook voor een luisterend oor bij vragen over zingeving en levensbalans. Die scriptie over de mogelijkheden van een Levensvragenloket of Goedgesprekstafel in de Bibliotheek gaat er dus zeker komen!

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...