Doorgaan naar hoofdcontent

Verstopt en (bijna) vergeten


Ondanks dat het de heetste dag van het jaar lijkt te gaan worden, besluiten we het spontane plan voor een bucketlist wandeling door te zetten. Tijdens m'n studie ontdekte ik dat mijn grootouders eind jaren '20 als tieners de Sterkampen in Ommen hebben bezocht, waar Khrisnamurti zijn theosofische bijeenkomsten hield rondom kasteel Eerde van baron Philip van Pallandt. Er loopt nog altijd een wandelroute over 'het vergeten pad' waar deze 'beeldenstormer' en zijn toeschouwers vele lezingen en meditaties hebben beleefd. Tijd om in die voetsporen van m'n grootouders te stappen.

We starten met koffie daar waar we zeven uur later met een welverdiende ijsco eindigen: de stationsrestauratie van Ommen. Ik duik nog even snel het toilet in, is het plan. Maar als ik binnenkom en om me heen kijk, zie ik alleen ramen en een vrolijke muur. "Is hier misschien ook een toilet?", vraag ik bijna verontschuldigend. "Ja hoor, onder het poortje door", zegt de gastvrouw terwijl ze naar de muur achter me wijst. En dan zie ik ineens de deur.

"Oh", roep ik uit, 'hij zit verstopt!"
"Nee hoor, hij spoelt gewoon door", klinkt het bijna serieus.
Heel fijn als iemand lol heeft in z'n werk.


De wandeling was op vele vlakken een avontuur. Niet alleen vanwege de warmte, maar ook door een combinatie van geen richtwijzers, een weinig gedetailleerde plattegrond en een cryptische routebeschrijving. Op papier 12 kilometer, maar het werden er uiteindelijk minimaal 15. En alleen dankzij de uitvinding van GPS, anders waren we misschien niet eens thuisgekomen...

Het was mooi de oude huizen, kastelen, paden en herdenkingsmonumenten te zien. Hier en daar een informatiebord of citaat op een bankje. En uiteindelijk (de restanten van) het kleine amfitheater waar Krishnamurti bij een kampvuur zijn publiek toesprak. Helaas wordt de theosofische en spirituele sfeer, op de plek waar de bezoekers van de Sterkampen ooit logeerden, inmiddels overschreeuwd door een volgeboekte camping. Inclusief animatieteam. Maar goed, de geschiedenis is vastgelegd. Het pad is niet vergeten!



Reacties

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...