Doorgaan naar hoofdcontent

Vlieg uit volle borst


Ik kreeg van een trouwe vriend een bundel cadeau: De gedichten apotheek - Poëzie op recept voor het hoofd en het hart, samengesteld door Philip Huff. Briljant en helemaal passend in onze 'toolkit' met werkbladen voor Existentiële Zielzorg. Ik scan door de inhoudsopgave en kies voor het gedicht Adem uit van Peter Verhulst. Werkt bij 'angst voor het leven, negatief zelfbeeld, gebrek aan energie'.

Graag geef ik je het vermogen te vliegen. Niet in de lucht, maar in je hoofd, niet in je hoofd, maar uit je hoofd, je hoofd uit, naar waar het stormt en waar tegelijk de zon blikkert.
Hoe hoger je vliegt, hoe kleiner de wereld wordt, Speldenkop.
Duizelingwekkend vergezicht.
Eeuwige sneeuw (maar niets is eeuwig).
Volmaakte stilte (maar niets is volmaakt).
Vlieg, flamingo van nieuwsgierigheid. Vliegenier van vreugde. Piloot van hoop. Astronaut van geluk. Vlieg! Vlieg uit volle borst jouw zon tegemoet.


De volgende dag zit ik voor m'n stage met een kleine groep geestelijk verzorgers en vrijwilligers in een prachtig omgebouwde varkensstal in het buitengebied van de Achterhoek. Bij de start legt de gastvrouw een boek op tafel, om de dag meditatief te beginnen. Ik herken De gedichten apotheek en glimlach. Dan begint ze te lezen.

    Graag geef ik je het vermogen te vliegen...

M'n glimlach groeit. Zoveel synchroniciteit, heb ik weer. 

Als ze klaar is en we nog wat na sudderen op de woorden, roept iemand ineens "Kijk nou!" Buiten, tegen de achtergrond van een zonnige blauwe lucht, vliegen twee grote formaties van kraanvogels over ons heen.

Strik d'r om en klaar. Mooier gaat het niet meer worden vandaag.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...