Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Oh gelukkig....zo te zien is alles goed gegaan...Gefeliciteerd!!
BeantwoordenVerwijderenHet was hard werken, maar Lucas is gezond en moeder knapt langzaam op. Het genieten kan beginnen.
BeantwoordenVerwijderenEn met moeder en kind gaat het nu zooooo goed, dat ze vandaag naar huis mochten. Mama is een topper, Lucas een wonder, en papa? Trots als een pauw.
BeantwoordenVerwijderenKortom; 3 kanjers!
BeantwoordenVerwijderenEn nu maar lekker gaan genieten.
Astrid,
BeantwoordenVerwijderenWat een mooi kindje is Lucas.
Heeft z'n papa deze foto gemaakt?
Ook vakwerk hoor.
Groetjes Francine
Papa heeft z'n vakwerk op het kindje losgelaten! Maar er komen vast heel veel foto's die bijna net zo mooi zijn als deze.
BeantwoordenVerwijderenNee, papa had deze foto niet gemaakt. Papa maakt wel andere hele mooie foto's. Niet van Lucas, maar wel van alledaagse andere onderwerpen: http://www.flickr.com/photos/tegenlicht/
BeantwoordenVerwijderen