Doorgaan naar hoofdcontent

Zwieren, zwaaien, sensatie draaien!

Dus Essen dacht: dat nieuwe blogkuiken daar in het oosten, dat moest maar eens volwassen worden op onze blogkermis! Oei, spannend, maar ook wel leuk. Dank Essen.

Het kuiken broedt inmiddels al op een mooi ei, dus houdt m'n scribbles in de gaten. Of het een draaimolen, achtbaan of spiegelpaleis wordt, dat houd ik nog even in het midden. Maar een opwarmertje heb ik al wel voor u, voor het geval u hem de eerste keer gemist hebt.



Tot de volgende ronde!

Reacties

  1. Hij blijft mooi. (dat begrip blogkermis ga ik maar eens onderzoeken dit weekend)

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @Eazy: Al iets gevonden? 't Is simpel. De kermishouder blogt een post en voegt aan het onderwerp wat stellingen, vragen of meningen toe. Daarmee is iedereen uitgenodigd een eigen post te bloggen als antwoord op de stellingen, vragen of meningen. De kermishouder verzamelt alles en sluit het blogfeestje af met een samenvatting en conclusie. En draagt tenslotte de kermis over aan een andere blogger. Dus wie weet zie ik je nog wel in de achtbaan terug ;-)

    @Henk: Ik stal hem alweer een tijdje geleden stilletjes van Eazy, dus de dank is ook aan hem!

    @Essen: we zullen zien ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Ha en een overzichtje van de biblioblogkermissen zie je op onze wiki: http://nlbiblioblogs.pbwiki.com/Blogkermis

    Ben benieuwd Astrid!!

    Dymphie
    http://nlbiblioblogs.pbwiki.com/

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Oei, ik sta d'r al in! Ik ben nog even alle touwen, schroeven en tentharingen aan het controleren. Binnenkort gaat 'ie open ;-)
    Tot gauw

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...