Doorgaan naar hoofdcontent

Het einde van Harry Potter

Twee bekentenissen op de vroege morgen: de boeken van Harry Potter vond ik knap smakelijk en spannend geschreven, de films daarentegen zo zacht als boter en slap als een uitgemolken theezakje. En dan komt er ineens dit voorbij: de trailer van HP's laatste optreden, het beroemde afsluitende deel 7. Ze hebben er zelfs twee films voor nodig om ons leven daarmee te verrijken.



Oké, de kinderen zijn allang geen kinderen meer. Het is ze vergeven. Volgens mij hebben ze er een soort vierde Lord of the Rings van hebben willen maken. Ja, Harry Potter lijkt in alle opzichten volwassen te zijn geworden. Maar trailers beloven wel vaker meer dan ze waarmaken. We gaan het zien (ooit, op dvd wel te verstaan).

Bedankt, JK Rowling, voor het aan het lezen krijgen van miljoenen kinderen.

En nu gauw verder met die andere pageturner-toverkinderen-serie:
De geheimen van de onsterfelijke Nicolas Flamel van Michael Scott.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...