Doorgaan naar hoofdcontent

Beroemd


Donderdag las ik in Vijf bijlen één van de kortste ZKV's van A.L. Snijders:
25.10.2008 BEROEMD
Mijn kleindochter (17) is trots op mij omdat ik boeken schrijf. Zij vraagt aan haar lerares Nederlandse taal- en letterkunde of zij een boek van A.L. Snijders op haar lijst mag zetten. Dat mag niet, want de lerares vindt dat er alleen beroemde schrijvers op de lijst mogen.
Vrijdag hoorde ik A.L. Snijders op de radio in De Ochtend van 4 (te horen vanaf 01:47:40), waarin hij nu elke week een ZKV voordraagt. Hij vertelde op zijn eigen fijndroge manier hoe zijn leven na het winnen van de Constantijn Huygens-prijs was veranderd in een gekkenhuis. Honderden e-mails, tv-ploegjes voor de deur, elke dag een auto met bloemen. Daarna las hij een verhaaltje over piano's en spoken. Ik denk dat alle volgende trotse kleinkinderen gerust kunnen zijn, hun opa mag nu vast wel op de leeslijst.

(Jammer dat Radio4 de prijs toeschrijft aan A.J. Nijland, maar zijn ZKV-archief vind je hier.)

Foto: Vincent Menzel

Reacties

  1. Heel vreemd, ja: A.J Nijland? Ik zag hem, A.L.Snijders, bij De Wereld Draait Door gelukkig nog helemaal zichzelf zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @eazy: Bij dwdd, ja natuurlijk, nou dan ben je helemaal binnen! Niks of niemand zal hem van z'n suk brengen, gelukkig maar ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hier het fragment, toch nog zo'n 10 min. Het begint bij 5.35 min.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @eazy: aandoenlijk heerlijk, veel leuker nog dan toen bij Wim Brands in Boeken. En die eerste 5 minuten heb ik ook overleefd ;-)

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...