Doorgaan naar hoofdcontent

Door kinderogen

Ik hou van Wende. Vooral de Franse Wende dan, de Engelse heb ik nog niet zo omarmd. M'n oog viel op een uitzending waarin ze een paar dagen pelgrimeert richting Santiago de Compostela. Toch even kijken, matig programma, maar wel een paar warme klik-momenten:

De flarden van Wende's muziek die voorbij komen, zijn mijn dierbaarste liedjes. Ze laat op 20min.30 een mooie Dancer's Pose zien van haar geliefde yoga. Ze heeft iets met kerken, waar haar ouders haar als kind vaak mee naartoe namen. Maar wat me bovenal intrigeert is die andere muziek, die telkens op de achtergrond klinkt, die van Kate Bush.

Dat is lang geleden zeg, en wat is dat nog steeds bijzonder. Ik zie de langspeelplaten weer voor me die ik grijs gedraaid heb en waarbij ik m'n altstem schor zong. Een muzikale erfenis van m'n vader, hij was de eerste bij ons thuis die haar ontdekte.

Ik hou van Kate Bush. Voor de feestdagen ga ik maar eens op zoek naar wat nieuwe cd's van die oude liefde. En wie weet geef ik dan ook gelijk Wende's No.9 een kans.


Reacties

  1. O ja, kippenvel dat lied. Ik weet nog wel dat niemand haar precies wist te plaatsen toen haar 1e LP uitkwam.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. @eazy: en volgens mij was die eerste ook gelijk haar beste. In ieder geval degene met de liedjes die het langst in je hoofd blijven. Ik ga 'em weer opzoeken!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...