Doorgaan naar hoofdcontent

Verkocht!


De meneer loopt al een tijd met de wens om een veiling mee te maken. Lekker snuffelen tussen oude spullen, je zinnen zetten op iets ludieks, bij de man met de hamer wachten op het voorwerp en dan een bod doen. Kwajongensromantiek. Dat er dit weekend een veiling was, stond dus al een tijd in z'n agenda. En de voorbereiding werd ook ingepland. Snuffelen door de online catalogus en even op-en-neer tijdens de zichtdagen. Is dat nog wat met die camera's? Passen de hoeden? Hoeveel zakhorloges zitten er precies in die kist?

Zo komen we zaterdagochtend mét biednummer mooi op tijd voor z'n eerste bod de enorme hal in. De mevrouw ziet in één oogopslag haar vermoedens bevestigd: allemaal ouwe pruttel. Ik heb niks met antiek of verzamelen. Waar een ander hartkloppingen krijgt bij een setje oude brilletjes, denk ik 'wat moet je ermee en wie stoft het af!' Zo'n verzilverde Bijbel vind ik nog wel bijzonder, maar pistolen uit de 16e eeuw?

Nee, de mevrouw pakt dat heel anders aan. Die loopt linea recta naar een herkenbare vitrine met sieraden en filtert er gelijk een paar subtiele gouden ringen uit. Niet verkocht tijdens de veiling, dus nu te koop voor de (hele lage!) inlegprijs. De twijfel tussen twee ringen lost zich vanzelf op als er bijpassende oorbellen blijken te zijn. Eenmaal, andermaal... Voordat het eerste veilingstuk van meneer onder de hamer gaat, is mevrouw al klaar!

Nee, ik heb niks met antiek en verzamelen. Maar wel met veilingmeesters die met vaart, kennis en humor vijf eeuwen aan voorwerpen voorbij laat komen. Met mensen die zonder blikken of blozen hun nummertje zwaaien en waar geen emotie van af kan als ze de gelukkige koper zijn. En met het fenomeen telefonisch bieden, waar m'n fantasie over de persoon aan de andere kant van die iphone ernstig mee aan de haal gaat.

Dat ik uiteindelijk thuis kom met een rekenmachine uit 1932 voor een liefhebber in de familie had ik niet kunnen voorspellen. Zo werd ook voor mij die eerste veiling een onverwacht avontuurlijke ervaring. Eenmaal, andermaal... voor herhaling vatbaar.

Reacties

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...