Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders. Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...
beschrijf jezelf en herlees een ander
Jaaaa toe maar, wrijf (giet...) het er nog maar even in.
BeantwoordenVerwijderenNadat ik het verteld had aan Bart (niet Barts prutje :p), ben ik gedold door zo´n beetje iedereen die ik dit weekend gezien heb... Huuu.
Een schoonmaakbeurtje was wel nodig, gezien al die grijze (???) haren die achter de knopjes zaten, maar of dit nou de manier was...
We zullen Peter vragen om zijn laptopknopjes ook maar eens te poetsen :-)
BeantwoordenVerwijderenBen benieuwd of Cesar hem nog kan reanimeren...
Slaap zacht!