Doorgaan naar hoofdcontent

Enschede in de mist

Nieuwjaarsnacht van 1 januari 2008 zal voor veel mensen onvergetelijk zijn geweest. Wat op oudjaarsdag begon als een merkwaardige blauwe walm (zal wel door het vuurwerk komen...) groeide in de loop van de avond uit tot een mist met een zicht van 0 meter. Als we allemaal verstandig de rotjes en vuurpijlen hadden opgeborgen, was het misschien niet zo uit de hand gelopen. Maar ja, verstand en vuurwerk, dat valt ook niet mee.

Ik hoorde tot de gelukkige mensen die de deur niet uit hoefde. Ik genoot veilig van een grijze wereld, die na de klok van 12 soms rood of groen of blauw kleurde. Voor anderen begon toen het Grote Avontuur; de weg naar huis vinden. Velen lieten zich door TomTom naar huis navigeren. Of de bijrijden hing uit het raam om de stoeprand te volgen. Lopen was net zo gevaarlijk, want voeten zag je niet. Wie niet op 10 meter van z'n huis verdwaalde, deed wel 4 uur over een afstand van 10 minuten. Heel wonderlijk.

Gelukkig levert elk avontuur ook iets moois op. Het was hier op aarde dan misschien een kleine hel, slechts een paar meter hoger moet zich een fantastisch schouwspel hebben afgespeeld. Een heldere hemel, een wollen deken en daar tussen het prachtigste vuurwerk. Als je dan het geluk hebt op één van de hoge torens van Enschede te staan, levert dat een sublieme foto op!


Met dank aan Erik en Eazy

Reacties

  1. Wow! Van waar is die foto gemaakt?

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Vanaf de AEGONflat aan de Boulevard!

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Super plaatje zeg, mooie blog er ook bij...
    Heb je de foto ook in het groot?

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @Gijsbert: Grappig dat je hier nu nog op terecht komt! Ik heb de foto zelf niet, maar misschien kan Eazy je helpen. Je kunt hem benaderen via z'n site en klik op CONTACT. Succes!

    BeantwoordenVerwijderen

Een reactie posten

Populaire scribble

De laatste

Gister was de laatste schooldag van vier rijke studiejaren. We keken er allemaal met dubbele  gevoelens naar uit. Eindelijk klaar, eindelijk weer vrij, maar ook nooit meer die fijne, voedende zaterdagen samen. Vier jaar geleden begonnen we in hetzelfde domein, met een volle klas, aan een onbekende reis. Nu sluiten we met tien Vrienden-voor-het-leven deze reis (bijna) af. Ik heb me ingesteld op een dag met nog één keer alle vertrouwde rituelen. Zoals verwacht loopt alles anders... Mijn overstapkoffie loop ik mis door een vertraagde binnenkomst. Het wordt een sprintje in plaats van een cappuccino. De lunch wordt ingekort, dus ons rondje door de volkstuintjes ook. We zullen nooit helemaal zeker weten of meneer Beeld er nog altijd staat. Het programma wordt bijgesteld, want er is te weinig tijd voor alle parels en verhalen die nog willen stralen. En het zal aan mij liggen, maar zelfs de thee en koekjes smaken anders.  Gelukkig is er ook heel veel wel. Aandacht voor de actualite...